Απαγορεύεται...

Φιλικό φιλί;(1)

Γυρίζω το κουτάλι νευρικά μέσα στο γάλα και προσπαθώ να "ψαρέψω" όσα corn-flakes απέμειναν.Η αλήθεια είναι πως βαριέμαι...βαριέμαι πολύ.

Έχω ήδη επαναλάβει στο μυαλό μου τα χθεσινά γεγονότα πέντε φορές.Η στάση του Ραφαήλ αλλά και του φιλολόγου μου με έχουν μπερδέψει πολύ.Ειδικά το θέμα του Ραφαήλ με μπερδεύει αρκετά.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως βγήκε με την Χριστίνα.Εννοώ,πως εντάξει είναι όντως μια ωραία κοπέλα αλλά φέρεται πολύ άσχημα στους ανθρώπους.

"Τί να την κάνει λοιπόν την εξωτερική ομορφιά όταν από μέσα της η άλλη  είναι τόσο άσχημη;" αναρωτιέμαι και καταβροχθίζω τις τελευταίες σοκολατένιες νιφάδες.Η πόρτα ανοίγει και αυτόματα γυρνάω να δω ποιος μπήκε μέσα.Η μαμά μου μπαίνει στο σαλόνι και αμέσως με κοιτάει.

"Άννα νόμιζα πως είχες μάθημα τώρα.Τί κάνεις εδώ;" με ρωτάει και συνειδητοποιώ πως γύρισε επειδή πίστευε πως εγώ θα έλειπα.

"Μάθημα έχω το απόγευμα." της απαντάω και η έκφραση του προσώπου της δηλώνει δυσαρέσκεια."Μαμά..Ξέρεις πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί..Έτσι;" την ρωτάω.

Δεν λέει κάτι..Απλά γνέφει καταφατικά και χάνεται στην κρεβατοκάμαρα της.

"Αυτό πρέπει να λυθεί τώρα." σκέφτομαι και την ακολουθώ μέσα.

"Πρέπει να μιλήσουμε κάποτε..σοβαρά.Ξέρεις είναι πολύ γελοίο να κυνηγάει η κόρη την μάνα για να συζητήσουν σοβαρά." της λέω και κάθομαι πάνω στο κρεβάτι της.

"Άννα δεν έχω όρεξη για καβγά.Αλήθεια." μου λέει και πηγαίνει προς την τουαλέτα.

Χωρίς να το σκεφτώ,την ακολουθώ στο διάδρομο.

"Μπορούμε να μην καβγαδίσουμε και να συζητήσουμε ήρεμα.Ας το δοκιμάσουμε τουλάχιστον." της λέω και την εμποδίζω να μπει στο μπάνιο.

"Όχι τώρα." μου λέει και αφού με προσπεράσει κλείνει με θόρυβο την πόρτα πίσω της.

Κλείνομαι για ακόμη μια φορά στο δωμάτιο μου και προσπαθώ να σκοτώσω τον χρόνο μου.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ζωή μου πρέπει να είναι έτσι.Ποτέ δεν ήθελα μια ζωή παραμυθένια..θα μου αρκούσε μια ζωή φυσιολογική.Μια φυσιολογική σχέση με τους γονείς μου...μια φυσιολογική φιλία..ένας φυσιολογικός έρωτας.

Ποτέ μου δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί η ζωή είναι τόσο άδικη..Κάποιοι έχουν τα πάντα..και άλλοι τίποτα.Εγώ είναι προφανές πως ανήκω στην δεύτερη κατηγορία.