Απαγορεύεται...

Το κερασάκι στην τούρτα...

"Πάμε Άννα!Δεν μπορούμε να περιμένουμε για ώρες." μου λέει ακόμη μια φορά η Κατερίνα προσπαθώντας να με πείσει να φύγουμε από το parking του νοσοκομείου.

"Πάρ'τον ένα ακόμη τηλέφωνο." την παρακαλώ καθώς επεξεργάζομαι το αμαξίδιο πάνω στο οποίο βρίσκομαι.Δεν περίμενα πως θα βρισκόμουν ξανά σε αυτή την θέση και ειδικότερα μετά από τόσο λίγο χρονικό διάστημα.Ελπίζω αυτή την φορά όλα να πάνε καλά.

"Άννα δεν απαντάει.Τον έχω καλέσει τουλάχιστον είκοσι φορές αν θέλει θα μας πάρει αυτός πίσω." λέει η Κατερίνα διακόπτοντας τις σκέψεις μου.

"Κατερίνα μήπως έπαθε τίποτα;Δεν είναι λογικό να μην απαντάει.Προσπαθείς εδώ και πόση ώρα.Μήπως να πάμε να τον ψάξουμε;" την ρωτάω και η ανησυχία είναι εμφανής στην φωνή μου.Ξέρω πως ότι και αν έχει γίνει με εμένα και τον Ραφαήλ ποτέ δεν θα φερόταν τόσο άσχημα και προ πάντων ποτέ δεν θα με άφηνε μόνη ξέροντας πως είμαι σε άσχημη κατάσταση.

"Το μόνο που μπορεί να έπαθε είναι να τον καταβρόχθισε αυτή η νοσοκόμα." μουρμουρίζει η Κατερίνα θεωρώντας πως δεν θα την ακούσω.

"Τί;Τί είπες Κατερίνα;Ποιά νοσοκόμα;" την ρωτάω και αρχίζω να νευριάζω με την όλη κατάσταση.

"Τίποτα..Τίποτα.Έλα πάμε να βρούμε ένα ταξί." μου λέει διστακτικά και αρχίζει να κινεί το καροτσάκι μου προς την πιάτσα των ταξί.Δεν μπορώ να το αφήσω όμως έτσι.Κάτι γίνεται και εγώ μένω στην απέξω.

"Κατερίνα σταμάτα." φωνάζω και σηκώνω το φρένο του αμαξίδιου προκειμένου να ακινητοποιηθεί.¨Πού κολλάει η νοσοκόμα με την εξαφάνιση του Ραφαήλ;Εσύ δεν είπες πως όταν βγήκες να τον ψάξεις απλά δεν τον βρήκες πουθενά;"

"Άννα..Εγώ..Δηλαδή ο Ραφαήλ.." διστάζει μα το βλέμμα που της ρίχνω την κάνει να συνεχίσει.Πραγματικά είμαι θυμωμένη και όχι μόνο με τον Ραφαήλ αλλά και μαζί της που τόση ώρα μου κρύβει πράγματα και μου φέρεται σαν να είμαι κανένα μικρό παιδί.

"Άννα όταν βγήκα να ψάξω τον Ραφαήλ τον βρήκα με την νοσοκόμα..Ήταν μαζί..Και ενώ του είπα πως τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά και τον ήθελες δίπλα σου...Αυτός..Εμ..Αυτός απλά αδιαφόρησε και πήγε μαζί της στο κυλικείο για να φάνε.Και εγώ δεν σου είπα κάτι γιατί..Γιατί ήδη δεν ήσουν καλά λόγω των αποτελεσμάτων οπότε είπα να σου πω πως απλά δεν τον βρήκα." 

Εδώ και μερικά λεπτά στεκόμαστε στο ίδιο σημείο.Η Κατερίνα έχει σκύψει ώστε να βρίσκεται στο ύψος μου και εγώ έχω ξεσπάσει σε κλάματα.Η μέρα μου σήμερα ήταν μία από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου.Ο μεθυσμένος Αλέξης.Το χτυπημένο πόδι μου..Ο σατανικός φιλόλογος..Και τώρα ο Ραφαήλ.Με άφησε μόνη για να πάει να σαλιαρίσει με την νοσοκόμα..την Αγάπη του..Φυσικά και θα ήταν ίδιος με όλους τους άλλους...Έτσι και αλλιώς ήταν πολύ καλός για να είναι αληθινός.