O günden sonra aklıma onun gelmesini sağlayan şeylerden kendimi uzak tuttum. Çok sevdiğim şeyler olsa bile.
Taehyung beni bir psikologa yazdırdı. Düzenli olarak oraya gidiyordum. Kendimi birine açmak iyi geliyordu.
Şimdi de oradaydım işte.
"Onun hakkında gözle görülür hatırladığın şeyleri bana anlatır mısın lütfen."
Nazik ve hanımefendi bir psikologum vardı.
Etrafıma bakındım.
"Bakmaya doyamadigim kahverengi gözleri,"
Aklıma hem en güzel hem de en donuk bakışıyla bana baktığı geliyordu.
"Beyaz ama hafif esmer teni"
"Sert öpülesi dudakları,"
Yutkundum
"Gördüğüm zaman tam ortasından öptüğüm gamzeleri, seçilmesinden hoşlandığı saçları. Uzun boyu, kaslı ve dövmeli kolları."
Sustum. Daha anlatacak çok şey vardı ama ben sustum.
Kadın bana çok anlamlı bakıyordu. Anladığını sanmiyordum oysaki.
"Onu çok seviyorsun belli"
Güldüm.
"Seviyorum"
Ama o beni sevmiyor.
"Peki böyle bir şey yapması için bir nedeni olduğunu düşündün mü hiç?"
Başımı olumsuz yönde salladım.
"Başka birinden duymuş olsaydım kesinlikle inanmazdım ama o gelip yüzüme açık açık söyleyince"
Gözlerimi çevirdim. Hemencecik doluyordu.
Ne kadar da ağlak biri olmuştum ben böyle.
"Başka bir çıkış yolu bulamadım."
Kadın önündeki defterine not alıyordu.
Gerek yoktu. Istese her zaman da anlatırdım. Bu unutulacak bir şey değildi.
Şu an unutmak için çabalasam bile.
"Hayatına kaldığın yerden devam edeceksin. O hiç buraya gelmemiş gibi."
Öyle bir şey yapamazdım. Bende o kadar güç yoktu.
O gelmemiş gibi yapamazdım. O buradaydı çünkü.
Yine de başımı olumlu yönde salladım.
"Sana neden onun özelliklerini sordum diye sorabilirsin de, burada ki amacım onun senin hafızanda nasıl kalmasiydi."
Hafızamda da olduğu gibi kusursuzdu. Diyecek bir şey yoktu.
Sessizlik oldu. Birazdan görüşmemiz bitecekti. Bende yine aklımdaki jungkook ile baş başa kalacaktım.
"Bende mi hata vardı diye düşündüm ama bir sonuca varamadım."
Kendi kendime mırıldanıyorum. Ama psikoloğum bana cevap olarak sus işareti yaptı.
