Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4 Bölüm: Kötü karakter olmak
"Her son, yeni bir başlangıcın habercisidir. Şimdi ileriye adım atma zamanı."
⏤͟͟͞͞★
Yatağa sırt üstü uzanmış, gözlerimi tavanda gezdirirken, hayatın karmaşıklığı ve kendi içimdeki huzursuzluğun labirentlerinde kaybolmuş hissediyordum. Kaderin benim için ördüğü ağın ne renkler barındırdığını merak ediyordum. Geçmişteki hatalarımın ağırlığını mı taşıyordum yoksa, yoksa hayatın bana hazırladığı daha büyük bir sınavın eşiğinde mi bekliyordum?
Benim bildiğim kadarıyla, hikayenin sonu hiç de mutlu bitmiyordu. Kötü karakter, yani ben, ölecektim. Hayatımın ipleri, yazgının sert elleri arasında sıkışmış gibiydi. Geçmiş hayatımın huzurlu ve düzenli günlerini düşünmek bile acı veriyordu.
Fakat bir şeyler yapmalıydım. Bu hikayede yazgımı değiştirmek mümkün olmalıydı. Kötü karakter olmak zorunda mıydım? Bu hikayeyi yeniden yazabilir miydim? Yazgım ne olursa olsun, mücadele edecektim. Çünkü artık sadece kendi hayatım değil, bu bedenin gerçek sahibinin de kaderi benim ellerimdeydi.
Her ne kadar umutla mücadele etmek istesem de, kitabın akışını ve sonuçlarını bilmek beni karamsarlığa itiyordu. Yazgımı değiştirmeye çalışan çocuğun hüsranla sonuçlanan çabaları, hafızamda acı bir gerçek olarak duruyordu. Bu hikayenin içinde, ne yaparsam yapayım, ölümle yüzleşecektim.
Üstelik ana karakter ben değildim. Hikayenin merkezinde, herkes tarafından sevilen ve takdir edilen başka biri vardı. Bu bedenin içinde, herkes tarafından sevilmeyi ve anlaşılmayı beklemek boşuna bir çabaydı.
Her şeyden önce, bu bedene ve bu hayata alışmak zorundaydım. Kim olduğumu, neler yapabileceğimi ve etrafımdaki insanlarla nasıl ilişki kuracağımı öğrenmeliydim.
İlk adım, etrafımdaki insanları tanımak olmalıydı. Aile, arkadaşlar, düşmanlar… Herkesin hikayesini öğrenmek, onların gözünde kim olduğumu anlamak için önemliydi. Bu yeni bedenin geçmişi, alışkanlıkları, hataları ve başarıları benim için birer ipucuydu. Benden nefret edenler, beni sevenler, benimle aynı yolda yürümek isteyenler… Hepsini tanımalı ve anlamalıydım.
Karşımda duran büyük zorlukları ve insanların ön yargılarını aşmak zaman alacaktı. Üstelik ana karakter ben değildim ve hikayenin odağı başka birinin üzerindeydi. Ama pes etmeyecektim. Bu hikayede, belki de küçük ama önemli bir rol oynayabilir, hem de kendi kaderimi değiştirebilirdim.
Gardırobu açtığımda, bu bedenin sahibi olan gencin kıyafetleriyle doluydu. Kendi tarzımı bulmak zor olacaktı, ama en azından bugünü atlatmak için doğru kıyafetleri seçmeliydim.
Dolabın içindeki kıyafetlere göz gezdirirken, gözüm klasik ama şık bir kombinasyona takıldı. Siyah bir kot pantolon ve beyaz, sade bir tişört. Bu kombin, hem rahat hem de her durumda uyum sağlayabilecek bir seçimdi. Üzerime hızlıca geçirdikten sonra, aynaya bakıp saçlarımı düzelttim. Saçlarımın doğal haliyle dalgalı olması hoş bir görünüm kazandırıyordu, bu yüzden fazladan bir şey yapmaya gerek yoktu.
