A Stroke Of Fate [ON HOLD]

CHAPTER 2

"ARE you sure you don't want me to go with you?"

Bronwyn chuckled. Nakalimang ulit na itong tanong ni Elowynn sakanya.

"Really, kaya na ni nako, Lulu. Dadto raman sab ko sa may dike magtambay. And I'm bringing my phone with me naman." Paninigurado ni Bronwyn, but Elowynn is still not convinced.

Trans: Really, kaya ko na to, Lulu. Doon lang naman ako sa may dike tatambay.

Nakangusong tumingin si Bronwyn kay nanny Cecil na nasa gilid at nakikinig sakanila ng kakambal, hihingi sana siya ng tulong ngunit nakangiting nagkibit balikat lang ang nanny niya sakanya.

"You know I like being alone when I'm painting." Pangungumbinse pa ni Bronwyn sa kakambal.

"Fine." Elowynn sighed in defeat, "but you need to get back dayun, okay?"

Trans: The 'dayun' used in the sentence is 'agad' in tagalog.

Bronwyn smiled widely and said, "I will."

"Dili naka magpahatud kay Pardo, Bronwyn?" Tanong ni nanny Cecil.

Trans: hindi kana magpapahatid kay Pardo, Bronwyn?

"Dili na, nanny Cecil. Dool raman sab ang dike, pwede ra nako lakwon. Kung magpahatud ko kang kuya Pardo for sure di nako maka picture sa tulay." Katuwiran ni Bronwyn.

Trans: hindi na po, nanny Cecil. Malapit lang naman ang dike, pwede ko lang lakarin. Kung magpapahatid ako kay kuya Pardo for sure hindi na ako makakapag picture sa tulay.

"Paspasa ra gyud sa panahon. Sauna dili pamo musugot og dili mo ubanan moadtog dike. Oh siya, pag amping ha!"

Trans: ang bilis lang talaga ng panahon. Noon hindi pa kayo musugot na hindi kayo sasamahan pumuntang dike. Oh siya, mag ingat ka ha!

"Opo." Natatawang sagot ni Bronwyn.

"Don't worry. I'll be back before mama comes home." Paninigurado ni Bronwyn sa kakambal.

Elowynn rolled her eyes at Bronwyn and said, "oo na! Shoo shoo! Alis na para makabalik ka agad." Pagsusungit ni Elowynn. Natawa na lamang si Bronwyn sa inasal ng kakambal.

-

MALAWAK na napangiti si Bronwyn nang sa wakas ay nakarating na sa may tulay. Hindi naman gaano kataas ang tulay dahil parang sobrang lapit lang kung titignan ang mga bangka.

Bronwyn quickly but gently put down all of her painting materials first. Bronwyn has a fear of height, yung mga times na para sa iba ay mababaw lang, si Bronwyn naman nalulula na, ngunit hindi ito ang makakapagpigil sakanya na ilabas ang cellphone upang makuhanan ang napakagandang view ng karagatan.

Bronwyn felt extremely happy dahil naabutan niya pa ang mga barkong pandagat na nakadaong pa, so she took as many pictures as she could. When Bronwyn finally felt that she had took enough photos ay napagpasyahan na niyang pumunta na ng dike. Habang naglalakad ay in-upload niya ang mga litratong nakuhanan sa Instagram nito.

Nang makarating na sa entrance papunta ng beach, Bronwyn can't help but in awe while looking at the development of her hometown. May fee na para sa mga tourist na pupunta ng beach.

"Woah."

Mas lalong namangha si Bronwyn ng makarating na sa dike. Tila nagningning ang kanyang mga mata ng makita ang mga bangkang pandagat na nakadaong lamang sa gitna ng karagatan. Kitang kita ito mula sa dike. Sa katapat ng dike ay may mga kabahayan. Paniguradong iilan sa mga taga doon ang nagmamay-ari sa isa sa mga barko.

"Ang swerte naman, nasa tabing dagat lang ang bahay nila."

Napanguso si Bronwyn habang nakatingin sa mga batang nasa kabila na naglalaro at naliligo sa tabing dagat.