A Stroke Of Fate [ON HOLD]

CHAPTER 3

Hindi pumasok ang guro ni Bronwyn sa unang subject niya sa panghapon na klase, kaya naisipan niya na maglibot muna. Bronwyn is now a 10th grader. Unfortunately, hindi sila magkaklase ni Elowynn. Dahil hindi inaasahan at hindi planado ang desisyon ni Bronwyn na uuwi sa Diatagon at dito na magstay, na-late siya sa enrollment, kaya pinasok na lamang siya sa isang section na may bakanteng slot.

Bronwyn's grandparents were against her decision dahil nag-aalala sila sa posibleng mangyari sa kanilang apo, pero wala na silang nagawa pa dahil buo na ang desisyon ni Bronwyn.

Sa paglilibot ni Bronwyn, she stumbled upon a small garden where there are various kinds of colorful flowers. Namamanghang pumasok si Bronwyn sa garden where she noticed a small pond inside.

“Woah!”

Nagliwanag ang buong mukha ni Bronwyn at kaagad na lumapit sa pond. Nang makalapit ay mas lalo lamang natuwa si Bronwyn dahil hindi nga siya nagkamali sa hinalang may isda nga sa pond. Under the water lettuces, Bronwyn saw koi's swimming around the pond.

Excited na inilabas ni Bronwyn ang cellphone nito at kinuhanan sa iba't ibang anggulo ang pond nang makarinig siya ng kaluskos. Kunot noong napalingon si Bronwyn sa gawi ng pinanggalingan ng ingay kapagkuway curious na lumapit sa may bushes na nakalinya malapit sa kinaroroonan niya.

Nang makalapit ay maingat na sinilip ni Bronwyn ang kabilang bahagi, and there he saw someone laying on the ground sideways. Naningkit ang mga mata ni Bronwyn. She knew very well its face dahil hindi mawala sa isipan ni Bronwyn ang attitude na ipinakita nito the kay sakanya.

“Excuse me?” Tawag pansin ni Bronwyn dito, ngunit hindi ito umimik kaya nilapitan na lamang ito ni Bronwyn. Pagkarating niya sa pwesto nito ay nakita niyang nakapikit pala ang mga mata.

“Sebastian?” Patanong na bigkas ni Bronwyn sa pangalan na nakalagay sa name plate nito.

Napakunot ang noo ni Bronwyn. His name is Sebastian is but he is definitely not the Sebastian na nakausap niya sa dike. What a coincidence, magkapangalan pa silang dalawa.

Ngayong nasa harapan na ni Sebastian si Bronwyn ay kitang kita na niya ang buong mukha nito, doon niya lang napansin na pinagpapawisan ito at may pasa sa pisngi. May maliit na sugat din sa gilid ng labi ni Sebastian. Bronwyn can clearly see the discomfort displayed on Sebastian's face.

“Samoka ani uy!” Napatampal nalang si Bronwyn sa kanyang noo.

Trans: Kainis naman oh!

Ang plano niya sanang pagbayarin si Sebastian sa ginawa nito ay nawala na sa isipan. Bronwyn just found herself helping Sebastian.

“Hey.” Sinubukang pukawin ni Bronwyn si Sebastian sa pamamagitan ng mahinang pagtapik sa braso nito, but Sebastian just let out a small groan in response.

Bronwyn let out a heavy sigh at sinubukang paupuin si Sebastian upang pasandalin ito sa malapit na puno. Bronwyn couldn't even remember kung paanong nagawa niya ito dahil sa bigat ni Sebastian. Sobrang laki pa ng difference ng height nilang dalawa.

“Asan na yun?” Tanong ni Bronwyn sa sarili. Hinalukay niya ang dalang tote bag upang hanapin ang band aid at betadine na laging dala.

Matapos ang ilang beses na nasusugatan si Bronwyn dahil sa pagiging clumsy nito ay lagi na siyang nagdadala ng bandaid just in case accident happens, because back where she lives with her grandparents there was a time when Bronwyn came home from school with untreated bruised arms, her grandmother saw it and got really worried. Bronwyn hates worrying people around her.

“Ayun! Buti nadala ko.” Bronwyn sigh in relief nang makita ang hinahanap.

Ibinalik ulit ni Bronwyn ang tingin kay Sebastian ngunit nagulat siya nang makasalubong ang mga mata nitong nagtatakang nakatingin sakanya.