ParadoX

bölüm iki

(yazar notu: Bu hikayeyi baya boşalmıştım cringe bişi olsun diye ama bir süre sonra duzelio valla 😭)

gözümü tekrar açtım neredeyim?
başımı sol tarafa çevirdim canım çok yandı ama çığlık atamadım. ablam başımdaydı.
-Aptal
uyandığımı görünce gözleri kocaman oldu
-SANA OL DEDİM DİYE HEMEN OLECEK MİSİN?
tekrar tavana döndüm
-bunu senin için yapmadım
çok su yuttuğum için sesim kısık çıkıyordu
-beni kim cikarti? yani sudan
-taeyong
-o kim?
-bekle getireyim
-o burada mı?
-evet
ablam çıkıp onu getirdi. tae içeri girdiğinde başını aşağı eğmiş ellerini önünde birlestirmisti.
-ben sizi yalnız bırakayim.
dedi ablam ve çıktı
çok üşüyorum ışıklar her zamankinden daha parlak gerçek hissetmiyorum
nefes almak çok canımı yakıyor boğulduğum için değil sadece.. zoruma gidiyor
-bunlara neden olduğum için özür dilerim. olmeni istemem asla..
aramızda biraz sessizlik oluştu
-kali'yi hatırlıyor musun?
-hayir..
-anladım. Yine hafızanı silmisler...amcanlardan hemen uzaklasman lazım sana yaptıkları şey çok kötü devamlı hafizani siliyorlar. bedenindeki morariklar da.. bunu o mu yaptı?
elimi kaldırıp baktım sargilarim yoktu
gözlerim kocaman oldu ve ağlamaya başladım
-tae çok korkuyorum.. çok yalnız hissediyorum.. kaliye olanları bilmiyorum. ama kimseyi kasten bicaklamam yemin ederim zihnimi kontrol etmişlerdir benim yemin ederim yapmam öyle birşey. öyle bir insan değilim.
-tahmin etmiştim. zihin kontrolü yapıldığında insan bunu hatırlar eğer dediğin doğruysa kontrol etmiş olabilirler
-hafizam silinse bile mi?
-evet
-tae?
-efendim?
-biz önceden arkadaş mıydık?
-hemde çok iyi arkadaştık
-tae eve gitmek istemiyorum.
-dayanmak zorundasın ne kadar acitsa da 4 yıl kaldı dayan lütfen
-kurtar beni.
-seni tekrar tekrar ve tekrar kurtaracağım ama 4 yıl bekle sadece
-bekleyecegim
-soz mu?
-soz
gülümsedi ve saçlarımı oksadi sonra uyuya kalmışım zaten o da odadan çıktı.