(Yazar: burada düzeliyo biraz...)
son duyduğum şey. "Özür dilerim" ve etraf tamamen sessizleşiyor. Ardından kendimi görüyorum tek başıma karanlıkta dikiliyorum.Yer bir anda çökmeye başladı aslında sanki zemin kaybolmuş gibiydi. Hızlı bir şekilde yere düşüyordum korku sardı bedenimi gözlerim doldu ve gözlerimden damlalar yukarı
doğru süzülürken ben yere düşüyordum.
Zemin biraz daha uzaktı fakat zemini tam olarak görmemi engelleyen bir sis vardı. Bedenim sisle buluşunca bedenim parçalanıyor gibiydi. Her yanım o kadar ağrıyordu ki.. çığlık attım sonrasında da gözlerimi sıkı sıkıya kapattım. Gözlerimi geri açtığımda.. metal plakadan yapılmış tavanla karşılaştım. Ben tavana bakarak olanları idrak etmeye çalışıyorken kapı açılıp kapanma sesi ile bakışlarımı kapıya çevirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ParadoX
Teen Fiction⚠️ dikkat ⚠️ psikolojik sorunları tetikleyebilir hikaye tamamen kurgudur gerçek insanlarla hiç bir alakası yoktur iyi okumalar
