Ölüm Emri

1. Bölüm : Ölüm Emri

Güney Dakota/Amerika
Şubat/2020

"Hey,bunun iyi bir fikir olduğundan emin misin?"
"Kimse bunun iyi bir fikir olduğunu düşünmüyor ama bizim fikrimiz önemli değil.Biz sadece söylenenleri yapıyoruz unuttun mu?Bizim görevimiz bu"
Genç adam ıslak toprakta bata çıka ilerlerken kulağındaki elektronik sesin "Hedefe son elli metre" dediğini duyduktan sonra yanındaki arkadaşına bakıp "Bunu yapmak zorunda değiliz" dedi tedirgince.Cevap bekledi ama arkadaşı tepki bile vermemişti.Sonunda "Emirler Parker,emirler" dedi neredeyse duyulamayacak kadar alçak sesle. "Yapmamız ve yapmamamız gereken şeyeler var.Bunu yıllardır planlıyorlar.Bizim her adımımız,aylar önce planlanmıştı.Her şey mükemmel bir düzende gidiyor Parker.Eminim bunu yapmamızın geçerli bir nedeni vardır"

"Bu nedeni neden bize söylemiyorlar?"
"Çünkü her şeyi bilemezsin.Bazı şeylerin saklı kalması zorundadır"
Genç adam artık konuşmak istemiyoru,cevabını almıştı.Arkadaşı "Saat iki yönünde,hadi" dedi ve eğilip koşmaya başladılar.Genç adam silahını iyice kavrayıp derince nefes alıp verdi ve gece görüşünü açtı.Ormanın ortasındaydılar.Karşılarına neyin çıkacağını bilmiyorlardı.Sol kolundaki ekrana bakıp yanıp sönen kırmızı noktaya baktı.Ve sonra da onları gösteren iki beyaz noktaya.Çok yaklaşmışlardı.

Arkadaşı durduğunda o da durdu.Kolundaki ekrana bir kez daha bakınca tam hedefin üstünde durduklarını gördü.Ekranı kapatıp çantasını yere koydu ve fermuarını açtı.Arkadaşı çoktan kazmaya başlamıştı.Kulağındaki ses yeniden konuştu. "Yaklaşık iki dakika daha kazdıktan sonra boşluğu bulacaksınız .Lütfen bombayı yerleştirmeden önce verici ve geri sayımı başlatınız.İyi şanslar asker"

Genç adam bombayı çantadan çıkarıp elinde çevirdi.Arkadaşı küreği bir yana fırlatıp ona döndü ve "Unutma Parker bu bombanın sahtesini en az otuz kere çalıştırdın.Aynı eğitimdeki gibi" dedi.Ayağa kalkıp elindeki toprağı pantalonuna sürdükten sonra hadi dercesine başını salladı ama genç adam emin değildi.Hiç dğildi.
"Bunu yapmamıza gerek yok.Bomboyı koyduk deriz,sonra da kaçarız."
"Parker,anlamıyosun-"
"Neyi anlamıyorum?Bombayı koyacağız,kimsenin haberi olmadan radyasyon yavaş yavaş topraktan yayılacak.Heryere.Ama insanlar güle oynaya hayatlarına devam edecekler.Her şeyden habersiz.Ve bunun neden yapıldığını bilmiyoruz aslında.Ne gibi sonuçlar doğurabileceğini de.Bu delilik"

Arkadaşı kaşlarını çatıp "Bu bir emir" dedi.Genç adam başını salladı, "Hayır" arkadaşına baktı.Onunda bakmasını bekledi ama arkadaşının gözleri kazdığı deliğer odaklanmıştı.Bir şeyler düşünüyordu.
"Bu normal bir emir değil " dedi sonunda. "Bu ölüm emri"
Arkadaşı gözünü delikten ayırıp yerden silahını aldı ve "Çalıştır şu lanet şeyi" dedi.

Başka çaresi yoktu.Önce kordşnatları girip vericiyi açtı.Sonra da nasıl ezberlediğini bilmediği sırada düğmelere basıp geri sayımı başlattı.Elektronik ses Aktif dedikten sonra küçük ekranda kımızı sayıkarla geri sayım başladı.
Yüz yirmi saniye

Aceleyle bombayı deliğe attı.İkisi birlikte deliği toprakla kapattılar ve ormana doğru geri koşmaya başladılar.Zamanla yarışıyorlardı.
Artık ölümü beklemekten başka yapabilecekleri hiçbir şey yoktu.