Ölüm Emri

2. Bölüm : Seçim

Arizona/Amerika
Nisan/2048

"Elli tane sonra bırakabilirsin asker.Unutma,yirmi dakika sonra meydanda"
Başıyla selam verdikten sonra şapkasını takıp ritmik adımlarla eğitim alanından ayrıldı.Kollarım artık yanmıyordu bile.Bunu hergün yapmaktan alışmıştım.Elli tane olduğundan emin olduğum zaman minderden kalkıp masanın üzerinden havlumu aldım.Hızlı bir duş aldıktan sonra asker yeşili bir şort,düz gri Alpha armalı bir tişort geçirip aynanın önüne geçtim.Saçlarımı sıkı sıkı topladıktan sonra şapkamı taktım ve kahverengi botlarımı giyip eğitim salonundan çıktım.

Yürümeye başladıktan sonra kaldırımlara başka bir görüntü gelince herkes durup yere baktı.Renk değişip yavaş yavaş buluşmayı hatırlatan bir yazı akmaya başladı.Sonra yeniden aynı görüntüsüne geri dönünce ilerlemeye devam ettim.Arkamdan biri "Raven!" diye bağırdığında arkama döndüm.Elini omzuma atıp "Acelecisin" dedi ve gülümsedi.Yürümeye devam ettik. "Bizi bu kadar sık çağırmıyorlar"
"Yani?"

Güneşten gözlerimi kısıp "Kesin savaş çıktı Ash" dedim.
Güldü ve "Birincisi,canı isteyen savaş çıkaramıyor Raven.Ve ikincisi,yeni birileri gelmiş.Kim olduklarını bilmiyorum ama grubu kurup görev başlatacaklarını düşünüyorum" dedi.Doğru söylüyordu.Bize karşı savaş açmaya cesaret kimse edemezdi.
"Grup...daha seçilmedi öyle değil mi?"
Ash yeniden güldü. "O yeri ne kadar çok istediğini biliyorum.Herkes istiyor ama biz yedi yaşımızdan beri buradayız.Bu gün şans bizim yüzümüze gülecek"

Başımı sallayıp "Umarım öyle olur" dedim.
"Onca yılımı boşu boşuna eğitimlerle geçirmiş olamam.Artık gerçek Dünya'nın nasıl biryer olduğunu keşfetmek istiyorum.O duvarların ardında nelerin olduğunu,"
"Sana söyliyeyim.Birinci duvarın ardında hiçbir şeyden haberi olmayan mutlu mesut yaşayan insanlar.İkinci duvarın ardında ise ölüm"
"Moralimi bozmakta bir numarasın,biliyor musun?"
"Ve toparlamada"

Ash benim yedi yaşımdan beri arkadaşım.Her şeyini biliyorum,o da benim her şeyimi.Ona küsmem imkansız.Beni mutlu edebilen tek kişi o.
Meydana yaklaşmaya başladığımızda elini omzumdan çekip "Çok kalabalık" dedi.Meydan barikatlarla kapatılmıştı.Yaklaştığımızda iki silahlı asker "Cihazın içinden geçin" dedi.İlk ben geçtim.Birden heryeri beyaz ışık doldurdu.Gözlerim yanmıştı,kapadım.Açtığımda meydanın ortasında duruyordum.Herkes sıra olmuştu.Ash yanıma geldiğinde önlere doğru ilerleyip durduk.Sahne'nin üzerindeki devasa ekranda Alpha sembolü vardı.Aslında sahne pek yüksek değildi.Her şey sade ama moderndi.

Saatime baktım,tam üç dakika kalmıştı.O üç dakika geçene kadar yelkovanı izledikten sonra başımı kaldırdım.Saniyesinde herkes susmuştu.
Sahnede tanımadağım üç kişi vardı.Biri diğerlerinden yaşlı ama yapılı biriydi.Beyaz saçlarının yanlarını kazıtmıştı.Onun yanında uzun boylu otuzlarında olduğunu güşündüğüm dimdik duran bir kadın.
Ve onun yanında ise benim kadar genç biri vardı.Buradan masmavi gözlerini seçebiliyordum.Kendine güveni tam gibiydi.Bu kadar genç,bu işleri nasıl başarmış olabileceğine hayret ettim.Boşuna burada olamazlardı.

Ve Bay North..
İçlerinden biri öne çıkıp konuşmaya başladı.Sesi heryerde yankılanıyordu. "Bu aralar az çok nelerin olup bittiğini biliyorsunuzdur,öyle değil mi?Ve yapılan grup seçimlerinden kesinlikle haberdarsınız"
Durup herkese baktıktan sonra sahne boyu volta atmaya başladı.
"Bu grupların ne kadar önemli olduğunu da biliyorsunuzdur ama...bu yıl daha da önemli olacak.Zaten bu seçimler her yıl olmuyor,aranızda hayatınızı bu gruba girmek için kurmuş olan askerler olduğunu biliyorum.Ve bu görevi genelde Bay North'un verdiğinide biliyorum ama işler biraz değişti.Önemli şeyler var ve bu önemli şeyleri sadece o grup öğrenebilecek aslına ama olsun"