Chapter 10

32.2K 224 7
                                    


ရှန်းပိုင်က သူ့ရင်ဘတ်အားကာလိုက်ပြီး
ရှန်ယွမ်အား အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်ခေါ်လိုက်တယ်။

"ရှန်ကောကော....."

သူ့ရဲ့အသံက ရှက်ရွံ့မှုကြောင့်
အနည်းငယ်တုန်ယင်လို့နေသည်။

"ဘယ်အချိန်ကရောက်နေတာလဲဟင်"

သူကအနည်းငယ်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားလို့နေပါတယ်။

ရှန်ယွမ်အပေါ်မှာထားရှိတဲ့
သူ့ရဲ့သဘောထားအား
ရှန်ယွမ်သိသွားပြီလား။

ရှန်ယွမ်က အရင်ဆုံး ရှန်းပိုင်ရဲ့
ကာထားပေမယ့်မြင်နေရသည့်
ရင်ဘတ်ကလေးက နို့သီးလေးတွေကို
အကြည့်ရောက်သွားသည်။

ရင်သားလေးတွေက ကြီးသည်ဟုမဆိုနိုင်ပေမယ့်
ဖောင်းဖောင်းလေးတွေဖြစ်သည်။

နို့သီးလေးတွေကနီရဲနေကာ
ဆုပ်နယ်ထားပုံရသည်။

ဗိုက်ချပ်ချပ်လေးပေါ်ကရေစက်လေးတွေကိုကြည့်ရင်းသူ့ရဲ့အာခေါင်တွေခြောက်လာတယ်လို့ခံစားနေရတယ်။

သူထိုနို့သီးလေးတွေပေါ်မှာ
အကြည့်အတော်ကြာဝေ့ဝဲနေပြီးတော့မှ ရဲတက်နေသည့် မျက်နှာလေးအားအကြည့်ရောက်သွားတယ်။

သူ့ယောက်ဖလေးရဲ့
အမေးအားပြန်မဖြေပဲ အနားကိုလျှောက်သွားလိုက်တော့
ထိုကောင်လေးက အံ့အားသင့်နေဟန်
နှုတ်ခမ်းလေးကပွင့်ဟနေသည်။

မနေနိုင်ပဲ မျက်နှာလေးအားပွတ်သတ်လိုက်မိတော့ ထိုကောင်လေးရဲ့
ကိုယ်လေးက တွန့်သွားသည်ကိုခံစားမိလိုက်တယ်။

ရှန်းပိုင်နှင့်ရှန်ယွမ်ရဲ့အရပ်ကွာခြားမှုကြောင့် သူ့ရဲ့မြင်ကွင်းကဆိုလျှင်
သူ့ယောက်ဖလေးရဲ့ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရတယ်။

ကောင်လေးရဲ့ကြည်လင်နေတဲ့အသားအရည်ပေါ်မှာကပ်နေသည့်
ရေစက်လေးတွေအား
သူလျှက်ပစ်ချင်မိသည်။

"အင့်...ကျွန်တော်...."

သူ့အားရီဝေဝေကြည့်နေသည့်
ကောင်လေးအားငုံ့ကာပြောတော့မည့်အချိန်......အခန်း
တံခါးအား
ဆွဲဖွင့်တာခံလိုက်ရတော့တယ်။

​ယောက်ဖအား မြှူဆွယ်ခြင်းWhere stories live. Discover now