"iyi şanslar!" bağırışımla etraftaki birkaç bakış üstümüze düştüğünde o da arkasını dönüp benim olduğum tarafa çevirdi gözlerini.
Yüzünü saran gülümsemeyle beraber kısılan gözleri aceleci bi tavırla üzerimde gezindi. Büyük adımlarla yanıma ulaşıp el...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar
Jason Walker-Down
"And I don't want to hear the sound, of losing of what I never found"
Kulağımda ki kulaklıktan yükselen şarkıyı mırıldandığım sıra kulaklığımın kulağımdan çekilmesiyle kaşlarımı çattım. Oturduğum koltukta kafamı kaldırarak tepemde dikilen abime baktım.
Yaptığı hareket dejavu olmamı sağlarken gözlerimi kırpıştırarak bunu düşünmemeye çalıştım.
Abim sert bakışlarıyla bana bakarken karşıma geçip oturdu ve çıkarttığı kulaklığımı kucağıma fırlattı. "Konuşacağız."
Dudaklarımı birbirine bastırarak başımı salladım. Dün gece ki konuşmamızdan sonra onu ne kadar öfkelendirdiğimin farkındaydım ancak yapacak bir şeyim yoktu.
Abime soracak olsam bu işlere karışmamam gerektiğini söyleyip bana hiçbir şey anlatmazdı. Aksel'e sormamın sebebi buydu. Üstelik abimdi o benim, öğrenmek hakkımdı.
"Benimle konuşmadığını sanıyordum." Mırıldanışıma karşılık gözlerini kıstı. "Çocuk değilim ben Yeşim. Yaptığın hareket yanlıştı, verdiğim tepkinin sebebi buydu." Kısaca yüzümü inceledikten sonra konuşmasına devam etti. "Sakın üste çıkmaya çalışma, haksız olduğunun farkında olduğun yüzünden belli." Göz devirdim. Haksız olsam bile her zaman haklıydım ben.
Yüzünde ki ufak tefek yara izlerine değen bakışlarım anında yumuşamıştı. Ona biraz yaklaşarak parmağımın ucuyla gözünün kenarına dokunduğumda yüzünün şekli hafifçe değişmişti. Telaşla elimi geri çektim. "Çok mu acıyor?" Başını iki yana salladığında ciddileşerek baktım abime. "Abi lütfen anlatır mısın bana artık."
Derin nefes aldı abim, ardından konuştu. "Biz bu herifle birkaç kez yarış yaptık. Yaptığımız yarışlarda da ben galip geldim her seferinde. Sonuncusunda motorumla oynamış dingil, öyle kazandı. Kamera kayıtları ortaya çıkınca bende parasını vermedim. Motor camiasında yarışı kazanırsan parayı her türlü almak zorundasın ama ben motoruma o adamın parmağının ucu bile değdiği için vermedim parasını."
Abim cümlesini bitirdiğinde kaşlarım havalanmıştı. "Paranın peşinde mi yani şuan? Bu yüzden mi bu kadar korktun abi sen?" İnanamıyormuş gibi çıkan sesim abimi şaşırtmamıştı. "Hayır tabii ki Yeşim. Para umurunda değil adamın. Kamera kayıtlarının yayılmasına sebep olup itibarına zarar verdim güya. O da şimdi benim peşimde." Son söylediğinden sonra bakışları benim üzerimde gezinirken gözlerinde gördüğüm ufak endişe kaşlarımın çatılmasına sebep oldu.
"Dertleri sen değilsin değil mi? Beni alıp seni o şekilde tehdit etmek istiyorlar." Abimin gözlerinde inkara dair hiçbir şey olmadı. Sadece hızlıca kafasını iki yana salladı. "Böyle bir şeye hiçbir zaman izin vermeyeceğimi biliyorsun Yeşim. Ben ölürüm yine de senin rahatça nefes almanı sağlarım." Elini saçlarıma atıp yavaşça karıştırdı. "Senin için yaşıyorum ben bu hayatta abim, korkma sakın tamam mı?" Yüzümde kocaman bir gülümseme oluşurken gözlerim hafiften dolmaya başlamıştı.
