Serendipity/2min

6

Minho'nun evine gittiğimizde bir buçuk saat zorla oturup kalkmıştım. Kendimi rahatsız hissediyordum. Ya bişey olursa? korkusunu atamıyordum.

Minho beni eve bırakmayı teklif etmişti. Daha doğrusu onlarda kalmayı teklif etmişti fakat istemeyince en azından eve bırakmak istediğini söylemişti, kırmamıştım.

Aile düzenleri çok güzeldi, birbirlerine sadıktılar ve kırmıyorlardı. İmrenmiştim. Böyle olmak zor olmamalıydı baba, ve sevgili anne..

Evin önüne geldiğimizde bütün vücudumla ona dönmüştüm.
"Teşekkür ederim."
"Rica ederim, ne demek."
İçeriye geçtiğimde arkamdan bakıyordu, son kez el sallayıp kapıyı kapattığımda artık göremiyorduk birbirimizi.

(3. kişiden)
Seungmin, alnını yavaşça kapıya yaslayıp tek elini üstüne koymuştu, Minho'nun da aynısını yaptığını bilmeyerek.

Minho ister istemez korkuyordu, Seungmin'in kapıyı açıp onu bu şekilde görmesinden, ne derdi bilmiyordu.

Farklı şeyler düşünüyorlardı fakat aynı şekilde duruyorlardı. Seungmin, ilaçları kullanıp kullanmak arasında gidip geliyordu ve bir de Minho'nun ailesi gibi aile istediğinin farkına varıyordu. Minho'ysa, Seungmin'in ilaçları kullanmaya razı olması ve vücudundaki yaraların biraz olsun iyileşmesine izin vermesini diliyordu.

En sonunda ikisi de derin bir nefes çekip kapıdan uzaklaşmışlardı. Minho, ellerini ceplerine sokup esen rüzgarda fazla üşümemek için vücut sıcaklığını korumaya çalışırken, Seungmin gözündeki tek damla yaşı silerek odasına ilerliyordu.

(Minho'dan)

Seungmin'i düşünmeden edemiyordum. Yolda yürürken ona gelecekten bahsetmiştim. Birlikte şunu yaparız, şuraya gideriz demiştim. O ise her zaman yaptığı gibi kafa sallamakla yetinmişti.

Onu anlıyordum, iletişim kurmakta fazla iyi değildi ve cevap veremeyeceği kadar uzun cümleler kuruyordum, uzun cümlelerden hep kaçıyordu.

Teninin hissiyatını hala avucumun her noktasında hissedebiliyordum. Çok... tuhaf bi histi.

Yolda hafif esen rüzgarla yürürken telefonuma gelen bildirimle yavaşlamıştım. Cebimden telefonumu çıkarttığımda Seungmin'in mesaj attığını görmüştüm.

Seungmin
Nasıl istiyorsan öyle olsun
İlaçları alıcam, sana güvenmek istiyorum
Sonrasında ileri için kurduğun hayallere benimkileri de ekleriz :)

Minho
Beni bu haberden fazla ne mutlu ederdi bilmiyorum Seungmin
çok teşekkür ederim
merak etme, hayallerin hepsini gerçekleştirices:)

*Görüldü*

Yine yazacak bir şey bulamamıştı, yazması da gerekmiyordu. Şuanda gülümsediğini hayal etmek bile benim için bir cevaptı.

Daha hızlı adımlarla yürümeye başlamıştım. Uzun zamandır bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum. Belkide daha fazla yaşayacaktı. Ben onun ölüceğini kabullenmiştim, onu öyle sevmiştim. Bu sevmeye engel değildi ama neden bir yıl daha birlikte vakit geçirmeyelim ki?
Ölücem diye bir köşeye otursaydım o kanseri yenemezdim, mücadele etmek gerekiyor hayatta. Hayat nazlı, zorlamayınca sırtını çeviriyor..

Eve vardığımda annem yine o sıcak suratıyla karşılamıştı. Alnından öpüp odama gitmiştim.
Mesajlarımı açtığımda yine çoğu kişinin mesajını umursamayıp Seungmin'in son yazdıklarını okumak için sohbete tıklamıştım.