O GÜN

ilk tanışma

Berk'in gözünden

Odaya bana sorular soran kızla bir tane doktor girdi.Doktor gülümseyerek

-Nasılsın berk diye sordu.Adım berk miydi güzel isimmiş.Nasıl gözüküyordum bacağıma baktığımda bir bezle sarılmıştı bacağımı hareket ettiremiyordum.Ve görünüşe ve daha yeni bu kızın verdiği tepkilerden sanırım hafızamı kaybetmiştim.Ya da herkes bana oyun oynuyordu.

Çok iyiyim gördüğünüz üzere deyip gözlerimi devirdim.

-Merak etme Berk tüm müdahalelerini yaptık bacağında kırık var sadece,bir de birkaç ezilmeler onun dışında hayati bir tehliken yok ucuz atlatmışsın.Çok geçmiş olsun.Ve biliyorum şuan için demiyorum ama kazayı nasıl yaptığını hatırlıyor musun bu suçlunun bir an önce çıkması için gerçekten önemli.Çok az ayrıntı bile önemlidir.Neler hatırladığını söyler misin?

Doktor böyle söyleyimce hafızamı biraz zorladım ama hiç birşey hatırlamıyordum.
-Hiç birşey hatırlayamadım.

Doktor-Tamam sorun değil daha ilk günden seni zorlamayalım.Bu arada ailen çok korktu senin için,ailene haber verelim de hemen gelsinler kantindelerdi sanırım en son.Birazdan burada olurlar.Bacağın ne durumda?Ağrı kesici verelim mi ?

Ailem mi ailem mi vardı benim?Doktor böyle söyleyince garip hissettim ama bir anda gözüm bacağıma takıldı.Bakınca acısını da hissettim ve bir ağrı kesici güzel olabilirdi.

-Olur.Teşekkür ederim dedim.Doktor gülümseyerek odadan çıktı.O sırada kız bana bakıyordu ve

-Berk her şey düzelecek,bir an önce iyileşiceksin ben her zaman yanındayım diyerek o da odadan çıktı.

Bu kız beni neden bu kadar önemsiyordu.Acaba kimdi sevgilim miydi,yoksa arkadaşım mı ?Güzel bir kızdı aslında.Uzun boylu siyah saçlıydı saçları beline kadardı ve yüzünde hala ağlamaklı bir ifade vardı,hala gözleri kıpkırmızıydı benim için ağlayıp üzülüyordu ama ben onu tanımıyordum bile ne boktan bir histi ama güvenebilir miydim bilmiyorum.O sırada hatırlayamadığım ailem geldi Kapının açıklığından doktorla konuştuklarını görmüştüm.Sözde ailem odaya girince bir kadın

Oğlum diye bağırarak üstüme geldi, sarılmaya çalıştı kendimi geri çektim.Haykırarak ağlıyordu.Perişan gözüküyordu.Ama ben hatırlamıyordum ve durumu anlatmalıydım.

Berk-Ben sizi hatırlamıyorum ve güvenmiyorum o yüzden benim ailem olduğuna ve (diğer adama bakarak) olduğunuza dair bana kanıt gösterin.Saçma davrandığımı biliyordum ama bunu yapmalıydım.İnsan hiç birşey hatırlamayınca her şeyden kuşkulanıyordu.Şimdi benim kuşkulandığım gibi.

Aslında kaba davranmak istemiyordum (özellikle de kadına) ama böyle yapmam gerekiyordu sonuçta yalan söylemiyordum.Kadın bunu duyunca daha da ağlamaya başladı ve babam olarak tahmin ettiğim adam ise başını eğerek kabullenir gibi telefonunu cebinden çıkardı ve bir tane fotoğraf gösterdi.O,ben ve bu kadın birlikteyiz dışarda oturuyoruz ben gülümsemişim.Bunu görünce kendimi zorlayıp hatırlamaya çalıştım ama olmadı hatırlayamadım.Bunun için kendimden nefret ettim.
Hatırladın mı oğlum? Dedi babam olduğunu söyleyen adam.Kafamı sağa sola çevirerek hayır dedim.Annem olduğunu söyleyen kadın ise bunu duyunca daha da ağlamaya başladı ve Babam olduğunu söyleyen adam
ise
-Al bak telefona incele gör fotoğrafları yavrum bu sayede senin gerçek ailen olduğumuzu görebilirsin ve bize güvenebilirsin deyip kadını kolundan tutarak çıktı çıkmadan önce adının Ela olduğunu söyleyen kıza bir kaç saniye baktı.Ela ise ona bakıp kafasını aşağı eğdi utanmış gibiydi. Şaşkındı.Annem ve babam olduklarını söyleyenler odadan çıkınca Ela ile baş başa kaldık.Bu kız neden hiç konuşmuyordu utanıyor gibiydi bir yandan.Uzun bir sessizlik vardı o konuşmayacaksa bende konuşmayacaktım .Karnımdaki telefonu elime alıp yana kaydırmaya başladım.

Doğum günü videosu pastanın üzerinde 19 sayısı vardı.Demekki 19 yaşındaydım. Yana kaydırmaya başladım.Annem olduğunu söyleyen kadını yanağından öperken çekinmiş fotoğrafımız vardı.Bunlara baktıkça inanmaya başladım.Bu iki insan gerçekten annem ve babamdı.Acaba kardeşim yok muydu?Tek çocuk muydum?Bunları hatırlayamamak boktan bir histi.Acaba şu kızla da fotoğrafımız var mıydı ona yan gözle baktığımda bana bakıyordu ve yakalanınca gözlerini aşağıya çevirip elleriyle oynamaya başladı.Bu kız neden bu kadar utangaçtı.Eğer beni tanıyorsa,rahat olmalı ve benimle konuşmlıydı.Ama onun yerine sadece yanımda kalıyor ve ağzını açmıyordu.Bu durum ve sessizlik canımı sıkmaya başlamıştı.En son dayanamayıp;

-Eee seninle de var mı fotoğrafımız telefonunda?Diye sordum bunu sorunca yanakları kızardı ve cevap vermek yerine kafasını sağa sola çevirdi.Bu kız iyice sinirimi bozuyordu.Tekrar telefona döndüm ve resimlere baktım.Hatırlamaya çalışıyordum.

-Aç mısın?Soruyu duymamla kıza baktım.Kim olduğunu söylemiyordu veya benimle konuşmuyordu ama beni baya önemsiyordu herhalde.Aslında çok açtım ama bunu kıza söylemek yerine

-Sen konuşabiliyor muydun diyerek gıcık etmeye karar vermiştim.Tekrar aç mısın diye sordu.En son evet demiştim.Kız ise bekle sana yemek getirebilir miyim bir bakayım diyerek odadan çıktı.Gülümsedim bu kızı sevmiştim benimle bebek gibi ilgileniyordu ama kim olduğunu bilmemek canımı sıkıyordu fotoğrafımız da yoktu bu kızla.Ama hoşuma gitmişti benimle ilgilenmesi bir şeyler vardı bu kızda farklı bir şeyler hissetmiştim.Bunları düşünürken bacağımın ağrısıyla normal hayata geldim ve acımı hissetmeye devam ettim....

bölüm sonu.