O GÜN

zor kararlar

Berk’i gördüm yine bu kız yanındaydı gülüşüyorlardı. Bu lanet kız kimdi acaba sevgililer miydi?Eğer öyleyse berk büyük bir aptallık yapmış olurdu ben varken cidden diğer kızlar mı?Ben onu saf bir şekilde masum bir şekilde severken tüm vaktimi tüm hayatımı ömrümü ona adamak için hazırken o kızlar onu sadece kullanıyordu ve berk bunu anlayamıyordu.aptal.......

                                                                     BİRKAÇ HAFTA SONRA

Bu aralar biraz kötü hissediyorum.Birkaç kez bayıldım daha doğrusu bayılmışım.Ailem son zamanlarda beni depresif görüyordu yalnızdım arkadaşlarımla hiç buluşmuyordum.Gerçi arkadaşım var mı o da ayrı bir konu ama bu hayat benim bile değildi Berk’indi.O yüzden çok konuşmaya gerek yok bu konuyu.Onu izlemek, sesini duymak dünyanın hatta evrenin en güzel şeyiydi onu görünce tüm dertlerimi unutup sadece onu izleyerek güne mutlu bir şekilde devam ediyordum bir kere sınıflarına girmiştim hocaya sınıf defterini vermek için hocanın imzalamasını beklerken sınıfa göz attığımda o zaman göz göze gelmiştik o an ellerim titredi ve yanaklarım kıpkırmızı olmuştu bayılacak kadar çok heyecanlanmıştım ama dediğim gibi duygularımı içimde yaşamayı severim o yüzden çokta anladığını sanmıyorum yani umarım anlamamıştır.....Bazen ona sevgiyle içime almak istiyordum bazen de yanında birilerini (özellikle de bir kız görünce) onu öldürmek istiyordum,ciddi anlamda kafasını duvara vurup yüzünü kan içinde bırakmak istiyordum.Ama artık bir şeye karar vermiştim ona açılmak istiyordum reddetse de umurumda değildi sonuçta o benimdi..Benimle olmayı reddetse bile hayallerimde rüyalarımda benimle olacaktı,olmak zorundaydı.Bu benim hayatımdı ve kimse bana müdahale edemezdi artık o bile...

Bu sevgi yavaş yavaş beni tüketmeye başladı günlerdir yemek yemek istemiyordum onun yerine okulda onu izlemeyi ya da sosyal medyasını sürekli bakmayı tercih ediyordum.İlk başta çok mutlu ve sağlıklıydım acaba neden böyle oldum neyse yeter ki ona birşey olmasın.Ben çok önemli ya da değerli bir insan değildim telefonumu masamın üstüne koysam günlerce çalmazdı sadece indirim mesajları gelirdi o kadar.Şimdi söyleyin bana eğer ben değerli biriysem beni bu kadar merak etmeyen insanlar olur muydu?? o yüzden beni yargılamayın...Bazen onu sevmek istemiyordum.Bir insanı 3 senedir sevmek özellikle de karşılıksız bir şekilde sevmek insanı yoruyor.Sanırım bende o dönemdeyim ama olsun o yeter ki hayatımda olsun.Onunla hayal kuruyordum tüm gün sanki onla sevgiliyiz ve mesajlaşıyormuşuz gibi kafamda kurardım ve bunlar bile beni mutlu etmeye yetiyordu .

Özellikle evdeki herkes gidince hayal kurmak için mükemmel bir zamandı.Hemen hayal kurmaya başlardım.Artık alıştığım için hayal kurarken hiç zorlanmıyordum.Günün en güzel saatiydi onunla konuşmak,evde onu karşımda hayal ediyor,yaklaşık 3 4 saat onunla konuşuyordum ona herşeyimi anlatıyordum tüm hayatımı,hobilerimi,en sevdiğim müziği,rengi,herşeyimi biliyordu hayalimde, ama bazen bir anlığına da olsa kendime geliyor ben ne yapıyorum diye soruyordum kendi kendime ben deli miyim? diye aklımdan düşünceler geçiyordu kendimi garipsiyordum o zamanlarda ve hayallerim bitince de acımasız yani gerçek hayatla karşılaşıyordum.O daha beni tanımıyordu bile.Bu acı gerçeği farkettikten ya da belki hatırladıktan sonra hayal kurmalarımın sonunda muhakkak birkaç saat ağlıyordum.Ama artık bu olaylardan dolayı tükendim ve ona açılacaktım kendime biraz zaman vermem lazımdı sadece onu sevdiğimi bilecekti o kadar.Bu şeylerle kendimi rahatlatmaya çalıştım.Daha önce ona açılmaya karar veriyordum ama ya eğer sonu çok kötü olursa diye vazgeçip korkuyordum.Ama şuanda da herşey kötü değil miydi hayatımda zaten? O yüzden çok birşey değişmeyecekti.Bu sefer nettim,kararlıydım tam 3 hafta sonra ona açılacaktım ve bu sefer korkmak yoktu.Tüm hayatım değişecekti belki de hemde bu kadar kısa sürede sadece 3 hafta sonra,sadece 3 hafta.....

bölüm sonu.