O GÜN

şaşırtan sürpriz

Ela'nın bakış açısından

Berk'i görmeyeli bir hafta olmuştu.Kendimi ondan uzak tutmak istemiyordum.Ama tutmak zorundaydım bu aşkın,bu sevginin ne bana ne ona bir yararı yoktu,hiçbir zaman olmayacaktı.bu saplantıdan bu aşktan vazgeçmem lazımdı.Tabi böyle konuşuyordum ama bir haftadan beri sadece onu düşünüyordum acaba iyileşmiş miydi?hafızası yerine gelmiş miydi?Böyle düşünürek yatağımda zaman öldürüyordum.Sınavlarım bu aralar kötü gelmişti acaba sebebi neydi..?Üç seneden beri kendi hayatımı kendim yaşamıyor kendim yönetmiyordum.Berk'i çok seviyordum ama artık onu sevmemem lazımdı.Ondan kurtulmak zorundaydım.Ailemle bu aralar vakit geçirmeyi bırak birbirimizi görmüyorduk. Bu yaşlarımı sadece bir erkek için (özellikle de beni sevmeyen,ilgilenmeyen en önemlisi de beni tanımayan biri için)mahvediyordum bunu farkındaydım ama kendime söz geçiremiyordum.Bazen evet artık bırakacağım artık onu düşünmeyeceğim benimde bir hayatım var kendi hayatıma bakmam lazım diyordum.Ama bunu kendime söyledikten beş dakika sonra onu düşünüyordum.Onun canının yanması kat ve kat üzüyor,bazen rüyalarımda onun öldüğünü görüyordum ve o anda titreyerek korkarak ve hıçkıra hıçkıra ağlayarak uyanıyordum.Bu işin sonu belliydi birbirimize hiçbir zaman sahip olamayacaktık.Artık bunu kabullenmem lazımdı.Onu uzaktan sevmekten,uzaktan düşünmekten yorulmuştum.Umarım ona olan hislerim geçer.

Bu şekilde düşünürken artık odamdan,evimden çıkmak mecburiyetinde olduğumu yoksa oturmaya devam edersem onu kafamdan atamayacağımı farkettim.En son ne zaman dışarı çıkmıştım?Arkadaşım bile yoktu b bu şekilde gidersem kafayı yiyecektim.Duş almak için banyoya girdim ve hazırlandım.Siyah bir eşofman ve siyah crop giydim.Güzel bir makyaj yaptım modumun yükselmesi için ve kulaklığımı takıp evden çıktım.Yürümek istiyordum müzik dinlerken yürümeyi çok severdim.Zaten gideceğim kafe evimize yakındı merkezde oturmanın faydaları....

Kafeye gittim ve her zamanki gibi çikolatalı kek ve yanında buz gibi kahve söyledim.Ah çok iyi gelmişti dışarı çıkmak..Oturan insanlara baktığımda ya sevgilileriyle gelmişti ya da arkadaşlarıyla gelmişti.bende ikisi de yoktu.Ama sorun değildi tek başıma vakit geçirmeyi seviyordum.Keki yedikten sonra kalktım ve hesabı ödedim.Biraz daha yürümek istiyordum o yüzden yürüyüş parkına gitmeye karar verdim.Yürüyerek düşüncelerimi atmaya çalışıyordum ve bir noktada başarılıydım ve bu beni mutlu etmişti.

Artık yorulmuştum ve o yüzden çimlere oturup çantamdan kitabımı çıkardım "Bilinmeyen bir kadının mektubu" en sevdiğim kitaptı.Kendimi kadınla bağdaştırmıştım ve böyle okurken bir anda başımda bir gölge gördüm.Başımı kaldırdığımda bir kız bana bakarak bir şeyler söylüyordu.hemen kulaklığımı çıkartıp ona baktım.

-Merhaba seni birine çok benzettim ismin Ela'mı?
Bu kız da kimdi acaba Berk'in arkadaşı mıydı ama onu hiç görmemiştim.
-Evet ismim Ela nereden tanıyorsunuz beni?
-Ela beni hatırlamadın mı?Ben beyza,aynı ortaokuldaydık.Böyle iyince hemen ortaokula gitti aklım.Ve sınıfta hiç konuşmayan,hep uyuyan "beyzayı" hatırladım.Ve kalkıp hemen sarıldım..

-Aaa Beyza nasılsın şimdi hatırladım kusura bakma.
-Yok yok sorun değil çok iyiyim sen nasılsın.Nasıldım bunu bende bilmiyordum ama kıza kendimi kötü gösteremezdim yeni karşılaşmıştık.O yüzden sahte bir gülümse katıp
-iyiyim,diyebildim sadece
-Bir yerlerde kahve falan içelim mi hem kaç senedir görüşmüyoruz sen okuldan gittiğinden beri.Aslında daha yeni birşeyler içmiştim ama kırmak istemediğim için kabul ettim ve yolun ilerisindeki kafeye gitmeye karar verdik.Beyza ile konuşurken kendimi garip hissetmiştim çünkü bayadır birileriyle konuşmuyordum ve arkadaşım yoktu.Aslında beyzayı gördüğüme çok sevinmiştim çünkü hem eski zamanlarımı hatırlatıyordu hemde bir arkadaş bulmuştum.Bugün güzel bir gündü sanırım.

Kafeye gittiğimizde ben bu sefer sadece kahve almıştım.Beyza da aynı şekilde.

-Eee beyza anlat bakalım hayatında neler oluyor bayadır konuşmuyoruz.
-Ay nolsun Ela ya çalışıyorum bir şirkette öyle yani.
-Okulu mu bıraktın?
-Yaani biraz öyle oldu.Ailem maddi olarak çok zorlanıyordu bende destek olmak için bıraktım.
-Ha anladım canım iyi yapmışsın.Eskişehir'de mi çalışıyorsun burada mı?
-Eskiden orada çalışıyordum ondan sonra kendime yeni bir hayat kurmak için buraya taşındım.Seni görmek beni çok mutlu etti bir tek burakla takılmak sıkılmıştım.Diyerek güldü.
-Burak kim arkadaşın mı?
-Ah hayır sevgilim.
-Aaa çok sevindim ne kadar oldu
-5 aydır sevgiliyiz bir ara sizi de tanıştırmak isterim uygun olursa sana da
-Olur tabiki bakalım seni hak ediyor mu?diyerek güldüm Beyza 'da karşılık verdi gülüşüme.Bu sevgili konusunu merak ettiğim için biraz daha konuşmak istedim.
-Eee nasıl tanıştınız kim kimin peşinden koştu?
- İşyerinde bir arkadaşım vardı tuğba diye onun yakın arkadaşıydı bende tuğba ile takılıyordum.Ara sıra tuğba ile buluşmak için geliyordu çıkışımıza ama aslında beni beğendiği için geliyormuş.tabi bunu sevgili olduktan sonra itiraf etti.
Beyza bunları söylerken ne kadar da mutlu görünüyordu.bir an ona karşı bir kıskançlık duydum onun yerinde olmak istedim ama bu düşünceler kötü olduğu için hemen kovdum.
-Eee peşinden koştu mu diyerek gülümsedim.Beyza ise
Tabiki de koştu koşmasaydı da onu zorla koştururdum diyerek gülümsedi.Ne demek istediğini pek anlayamamıştım nasıl zorla koşturacaktı ki ama ciddiye almadım ve konuşmaya devam ettim.En son havaya baktığımda karardığını gördüm ve artık kalkmam gerektiğini farkettim.Beyza ile çıktık kafeden ve bir daha görüşmek için numarasını aldım.Ve beyza ile sarılırken kollarında morluklar gördüm gördüğümü anlayınca hemen kapattı ve görüşürüz dedi.Anlam verememiştim,ama aldırış etmedim ve bende evime gittim.

Bölüm sonu