Manila Girl

Chapter 5

At kumain kami.

Father has his own food from the hospital, he doesn't like it but he needs to. Samantalang sarap na sarap ako sa luto ni Mama - grabe namiss ko to.

"Hinay lang." Sabi ni Papa sakin.

Natawa naman ako. "Ang sarap po ng luto ni Mama nitong pakbet. Nag daming okra at talong."

At nilagyan ako ni Mama ng hipon na tinanggalan nya na ng balat. "Alam ko kasi na yan ang paborito mo."

"Opo lalo kung luto mo Ma." Walang halong bola. Iba talaga ang mga lutong bahay.

Kumuha si Papa ng mansanas. "Hindi ka parin ba marunong magluto?"

Uminom ako ng tubig bago sumagot. "Marunong po pero mga simpleng lutuan lang Pa."

"That's okay Iha, matutunan mo din yan kapag nag asawa ka na." Sabi ni Papa.

"Wala nga daw boyfriend." Paghirit ni Mama bago punasan ang bibig ni Papa. "So paano makakapag-asawa."

"Busy po kasi sa trabaho kaya hindi ko naiisip ang relationship." I feel like defending myself. One thing i don't like is yong puro pag-aasawa ang pinag-uusapan namin. Mind you I'm only 27 years old — at balak ko pa talaga magsettle down ay 32 or 35. "Bata pa naman po ako."

Hindi kumibo sina Mama at Papa.

Kaya nagfocus nalang ako sa pagkain at talaga namang busog na busog ako. Feeling ko tataba ako dito sa Cebu.

Hindi kasi uso ang fast food sa pamilya namin. Mother loves to cook.

"Oo nga pala Jill." Si Papa. "Magkakilala na kayo ni Sara?"

Hearing her name irritates me. "Not really." But i could still imagine her beauty. Maganda nga namna talaga — sobrang antipatika lang.

"Mabait ang bata na yon, matalino —"

"Sakto lang." Pagkontra ko baka kasi sobrang laki na ng ulo kung nasaan man sya ngayon.

Natawa si Mama na nagliligpit ng mga pinagkainan namin. "Someone's jealous."

My head snap at her. "What?" I couldn't believe it. "I'm not jealous. She's just — Something is off with her."

What could that be?

I don't know.

But i hate her and that's for sure.

"Just try to make friends with her Anak." Suggestion ni Mama.

"No, thanks." Abot langit na pagtanggi ko.

At hindi narin naman nila ako pinilit.

Days have passed.

And my father is getting better. Mabilis ang recovery nya. Iba din talaga kapag may nag-aalalang pamilya. Mabilis gagaling. But i try to restrict him to move, sit dahil baka bumuka ang sugat sa dibdib nya.

Nag-uusap usap lang kami about my mother's upcoming birthday. And they want to have a party — like why not? It's a celebration of my mother's life.

Kaya pumayag narin ako. But i also come in an idea na kailangan ko ng magdecide about my work.

I'm still i torn about resigning because i love my work so much. Malaki utang na loob ko kay Boss na nagbigay sakin ng opportunity to pursue my career.

But.

At may biglang pumasok. Si Manang Edna, ang katiwala sa bahay namin at may kasamang batang babae na tantya ko ay anim na taon lang.

Manang look excited when she sees me. "Jillian!" Lumapit sya sakin ag nagkayap kami. "Naunsa ka?"

Hindi ako nakakasalita ng bisaya but i learned some basic words. "Okay lang po Manang, kayo po kamusta?"