It's been years since the last time na nakauwi ako dito sa bahay namin sa Cebu. Like 2 or 3 years. It feels comfortable but you know the feeling na parang hindi mo kaya mag stay ng matagal because you are missing home.
Yes, my home is in Manila.
But anyway, umuwi din ako dito para maligo - good thing may ilang damit ako na nasa drawer, hindi na bibili pa.
I take a shower, rest in my bed a little bago I-prepare ang ibang gamit na dadalhin ko.
Nagpaluto din si Mama ng lunch kay Manang Lena and since kumoleto na lahat ay pumunta na ako sa kusina para i check kung okay na ba ang mga pagkain.
Pero si Winter ang nakita ko sa kusina na nakaupo at nagkukuyakoy pa. "Ate!"
But i roll my eyes at her. Wala eh. Patola ako. Can't blame me. This is a surprise to me kaya medyo hindi pa magsisink in sa utak ko na nag-ampon sina Mama without telling me.
Nag lakad ako papunta sa lamesa para kuhain mga paper bag ng pagkain. "What?"
And Winter give me a puppy eyes. "Nagugutom ako."
"Lagi kang gutom." Nailing ako.
"Opo." Sagot naman nya.
"Maraming pagkain dito, serve yourself." At binitbit ko na nag mga pagkain.
"Gusto ko Ice cream."
At na patingin ako kay Winter na mukhang api api kahit walang umaaway. "Pambihirang buhay to." Mahina ko na bulong. As much as I want to reject the request but my heart couldn't take it. "May pera ka ba?"
"Pera mo."
Napaikot mata nalang ako ulit. "Wala ka palang pambili tapos nagccrave ka pa ng pagkain." At bumalik ko ang mga paper bag. "Oh sya tara, isa lang ha."
At tumalon si Winter mula sa upuan. "Yehey." Biglang kumapit ang bata sa kamay ko. "Tama si Mama mabait ka daw."
"Hindi ka sure." Binebenta na pala ako ng ni Mama.
"Ha? Bakit hindi eh bibili mo nga ako ng Ice cream?"
Naiirita ako sa boses ng bata na to, ang tining - parang grinder na dumidildil sa eardrum ko. "Just shut up okay? Sumasakit ulo ko sa tanong mo."
At masaya nman sayang naglakad habang kapit tuko sakin.
Hindi na ako nagpahatid sa driver, ginamit ko nalang ang sasakyan ni Papa para magpunta sa convenience store to buy this little witch her ice cream.
Ang lamig na nga gusto parin ice cream.
"Dito ka titira?" Out of the blue na tanong ng bata.
Napasulyap ako saglit sa kanya because I'm driving. "At bakit mo naman tinatanong?"
Winter give me this side eye look. "Para lagi tayo magkasama."
"Hindi ko kailangan ng kasama." Ang clingy ng batang yo, gusto ata maging bodyguard ko pa. "May trabaho ako."
Excited na humarap sakin si Winter, nakatungtong pa ang paa sa upuan. "Gumagawa ka ng mga building? Yong matataas at malalaki?"
Gusto ko sanang matawa sa reaksyon ng mukha nya. "Nagdedesign lang ako —"
"Ikaw nagddrawing?" Inosente nyang tanong sakin.
Tumango ako. "Umayos ka ng upo at nakikita ako yang panty mo."
She did what I told her.
Good.
Marunong palang makinig.
Hindi naman kalayuan ang convenience store sa bahay kaya after few minutes at nakarating na kami.
Pumasok kami ni Winter sa loob.
" Get your ice cream. " Sabi ko.
At nagmamadali na ang bata mag-ikot sa store for her ice cream. Samantalang tumingin tingin lang ako sa paligid.
Hindi ko namatayan na ilang minuto narin ang lumipas pero hindi parin bumabalik si Winter kaya hinahanap ko na sya.
Hindi naman kalakihan ang store kaya nakita ko agad sya sa harap ng freezer kung nasaan ang ice cream — but she's talking with someone.
Nilapitan ko sya. "Winter."
Napatingin ang bata sakin. "Ate! Look?!" Pinakita nya sakin ang bawak nynag dalawang ice cream. Isang cone at gallon . "Bigay ni Ms. Ganda sakin."
As if on cue, Napatingin ako sa taong kasama nya and our eyes met — and I get chills every damn time I see her face. It's Sara.
Why this girl is always around? Doktor ba sya o kabute?
"Say thank you." Sabi ko kay Winter.
Tumingin at nguniti si Winter kay Sara. "Salamat kaayo."
Sara caress her cheek gently. "You are welcome."
"I'll pay it." I offer, mahirap ng magkautang na loob kasi 100 pesos lang.
Sara shrug her shoulder. "No need, it's for the kid."
"But.."
Maglakad si Sara papunta sakin. "You should stop smoking Jill."
And i swear to God I get this weird feelings in my stomach every time she recite my name. Odd — "Why do you care?"
Huminto si Sara sa harapan ko at nagtitigan kaming dalawa. "I'm a doctor and I don't want to see that face of your in my office."
"Maraming doctor sa Pilipinas." Inis ko na sabi. Bakit kasi nangingialam sya sa buhay ko. "Hindi ako magpapagamot sayo kahit anong nangyari."
And Sara smirks at me. "Sure thing."
Kaya lalo akong nainis. "Kaya wag mo akong pakialamanan okay? Hindi ako bata."
Sara slowly walk pass me. "Kaya pala big deal sayo ang blueberry —"
Galit ko syang nilingon. "What the.."
"Ate." Pagtawag ni Winter sakin sabay hila sa kamay ko. "Tara na."
Tuloy tuloy narin si Sara sa paglabas ng convenience store. Ang galing mang-asar ng babae na yon ha.
Bumalik na kami sa bahay ni Winter at tuwang tuwa ang bata sa ice cream. Umalis narin ako dahil baka hinahanap na ako nina Mama at Papa.
"Matagalan ka ata Iba?" Pag-uusisa ni Mama pgkarating ko.
Nilalabas ko paisa isa ang mga Tupperware ng pagkain. "Nag request po kasi ang alaga nyo ng Ice cream kaya ayon bumili muna kami."
The look of my mother is unexplainable. "Mabuti at nagkakasundo kayo ni Winter." Lagi ka nya ngang tinatanong kung kelan ka nya makikilala."
"Are you really sure about winter?" I ask really unsure.
My mother look at me confused. "About adopting Winter?"
I quietly nod my head. "Do you know her mother personally? Baka mamaya eh —"
"Jillian." Matigas ang boses na tawag ni Mama sakin, she even look a little upset. "Winter need a family. Hindi maatim ng puso ko na pabyaan yong bata. Kilala ko naman ang nanay nya — It's just that I can't leave the child just like that."
Now I feel bad.
Makakaadjust din ako, matatanggap ko din ang bata.
Patapos na kami mag dinner ng may inaabot si Papa na isang folder.
" Open it." Utos nya.
At kinuha ko naman." What is this? "
But father didn't say anything. Kaya binuksan ko ang folder at binasa ito ng tahimik — but I stop immediately. "Your share stock equity In this hospital?"
Tumango si Papa. "Take it."
"So you can work here." Pagsingit ni Mama.
But i look at my parents really puzzled. "I'm an architect pa, anong gagawin ko dito sa hospital?"
Plus, I don't want to work with Sara.
YOU ARE READING
Manila Girl
RomansJill is a rebel child who chose to live in the city of lights, She lives wild and free. But her decision often leads her in mistakes and regrets. Jill always disappoint her parents especially her father. - and when he father got sick, she is forced...