Don't mess with the Mafia otherwise....

Κεφάλαιο 17

Amelia's pov

Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ. Προσπαθώ να κουνηθώ και νιώθω τους καρπούς μου να γδερνονται βίαια. Έτσι ανοίγω σιγά σιγά στα μάτια και αφού η θολούρα αρχίζει να εξαφανίζεται, αρχίζω να περιεργαζομαι τον χώρο και εικόνες του ατυχήματος έρχονται στο νου μου. Με αποτέλεσμα η συνειδητοποίηση να με χτυπήσει.

Φωτιά...
Καπνός...
Βαριές αντρικές φωνές...
Κάποιοι με σέρνουν...
Το αυτοκίνητο εξεράγη...

Προσπαθώ να κουνηθώ αλλά μάταια καθώς είμαι σφιχτά δεμένη σε μια καρέκλα στο κέντρο μιας εγκαταλελειμενης αποθήκης.

Γυρνάω το κεφάλι μου γύρω γύρω προσπαθώντας να βρω έναν τρόπο διαφυγής μέχρι που η μεγάλη σιδερένια πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνουν δύο άντρες αρκετά μυώδης και ντυμένοι στα μαύρα.

Am- Ποιοι είστε και τι θέλετε ρώτησα σχεδόν απαιτητικά προσπαθώντας να καταπολεμήσω το αίσθημα του τρόμου που επιδεινώνεται μέσα μου καθώς τα λεπτά περνούν.

Άντρας- Κοίτα να δεις εκτός από υπερβολικά όμορφη η κόρη του Alfonso είναι και απαιτητική είπε σχεδόν κοροϊδευτικά.

Am- Ξαναρωτάω λοιπόν γιατί απ'ότι φαίνεται δεν με κατάλαβες: ποιοι είστε και τι θέλετε είπα με έντονο τόνο.

Ξαφνικά ο άντρας από πίσω μου βγάζει το μαχαίρι, το κρατάει πολύ κοντά στο  λαιμό μου.

Άντρας- Είσαι τυχερή που έχουμε εντολή να μην σε σκοτώσουμε. Αλλιώς θα ήσουν νεκρή από το πρώτο δευτερόλεπτο που άνοιξες αυτό το στοματακι λέει και πλησιάζει κοντά στο αυτί μου. Αφού φυσικά σε χρησιμοποιούσαμε είπε και δάγκωσε τον λοβό του αυτιού μου.

Άντρας- Το αφεντικό λατρεύει τις ζορικες γυναίκες είπε ο άλλος άντρας που στεκόταν απέναντι μου.

Ξαφνικά ανοίγει ξανά η σιδερένια πόρτα κάνοντας έναν ήχο σκουριάς και στη συνέχεια μπαίνει μέσα ένας άλλος άντρας. Έχει περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά με τους άλλους δύο συν το ότι είναι λίγο πιο ψηλός.

Καθώς κατευθύνεται προς το μέρος νιώθω τον τρόμο να με κατακλύζει και το νιώθω αυτός είναι το αφεντικό.

Πλησιάζει πρώτα τον άντρα απέναντι μου και αφού του πει κάτι το οποίο είναι σίγουρα στα ισπανικά το οποίο δεν κατάλαβα γυρνάει προς το μέρος μου.

Σέρνει μια καρέκλα και την τοποθετεί απέναντι μου. Κάθεται και βγάζει το μαύρο καπέλο που κοσμεί το κεφάλι του δίνοντας έτσι την ευκαιρία να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά στα χαρακτηριστικά του.

Τα μαλλιά του είναι μαύρα σαν κάρβουνο και τα μάτια του μια συνδυασμένη απόχρωση του γκρι και του μπλε. Το δέρμα έχει ένα χρώμα κοντά στο σοκολατί μόνο που είναι αρκετά πιο ανοιχτό. Φαίνεται νέος και αν δεν ήταν ο απαγωγέας μου πιθανότατα να τον έβρισκα γοητευτικό.

Αφεντικό- Λοιπόν αυτή είναι η γνωστή πριγκίπισσα της Ιταλικής μαφίας. Δηλώνω ξεδιαντροπα έκπληκτος είπε καθώς το βλέμμα του με περιεργαζοταν από την κορυφή μέχρι τα νύχια.

Am- Παρόλο που νιώθω κολακευμενη θεωρώ ότι είναι η ώρα να λύσεις και να με αφήσεις να φύγω είπα όσο πιο θαρραλέα μπορούσα.

Αφεντικό- Έβγαλε ένα σκοτεινό γέλιο και ύστερα είπε: Εκτιμώ ιδιαίτερα τις γυναίκες με αίσθηση του χιούμορ παρόλα αυτά δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις. Βλέπεις ο πατέρας σου μας πρόδωσε και περίμενα χρόνια για να πάρω την εκδίκηση μου.

Am-  Και πως υποτίθεται ότι θα σε βοηθήσω εγώ σε αυτό.

Αφεντικό- Πίστεψε με έχω βρει πάνω από δέκα τρόπους για να κάνω τον πατέρα σου να πονέσει. Ένας εκ των οποίων είναι να σε γαμησω μέχρι να ματωσεις είπε και με το χέρι του χάιδεψε το μάγουλο μου και στη συνέχεια τα χείλη μου με τον αντίχειρα του τα οποία έτρεμαν. Μην ανησυχείς θα φροντίσω να σου αρέσει συνέχισε και νιώθοντας τον θυμό και τον τρόμο να αναμιγνύονται μέσα μου του δάγκωσα το δάκτυλο το οποίο ήταν ακόμη πάνω στα χείλη μου.

Ένα επιφώνημα πόνου βγήκε από τα χείλη καθώς τράβηξε το δάκτυλο του απότομα και έσπρωξε την καρέκλα που κάθομαι ρίχνοντας την κάτω.

Αφεντικό- Σκύλα φώναξε. Μην ανησυχείς όμως σου υπόσχομαι ότι θα κάνω την διαμονή σου εδώ ενδιαφέρουσα είπε καθώς έκανε νόημα στον άντρα από πίσω μου. Εκείνος με ξεδεσε και χωρίς να το σκεφτώ άρχισα να τρέχω προς την πόρτα.

Ένας πυροβολισμός ακούστηκε και σωριαστηκα μπροστά λίγα μέτρα μακριά από την ελευθερία μου με έναν οξύ πόνο να κατακλύζει τα πλευρά μου.

Στη συνέχεια οι άντρες με έπιασαν από τα μπράτσα βίαια και με έδεσαν με μια αλυσίδα στο έδαφος ενώ στη συνέχεια γύρισαν και έφυγαν...

Αφήνοντας με ξαπλωμένη στο κρύο πάτωμα δεμένη βαριές αλυσίδες με την πληγή από την σφαίρα ανοιχτή.

Μερικά λεπτά αργότερα νιώθοντας τον πόνο να με κυριεύει εγκατέλειψα τις αισθήσεις μου και τα μάτια μου έκλεισαν βυθίζοντας με σε ένα σκοτάδι γεμάτο πόνο και τρόμο...