Don't mess with the Mafia otherwise....

Κεφάλαιο 19

Matteo's pov

Έχουν περάσει τρεις μέρες από τότε που αρχίσαμε να την ψάχνουμε. Δεν τους έχουμε εντοπίσει ακόμα. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο.

Το χειρότερο είναι ότι σήμερα το πρωί λάβαμε ένα βίντεο όπου εκείνη προσπαθούσε να ξεφύγει, χωρίς πιθανότατα να γνωρίζει ότι την βιντεοσκοπουν, και οι γαμημενοι Ισπανοί την έπιασαν και αφού την έδεσαν άρχισαν να την χτυπούν βίαια ως τιμωρία επειδή προσπάθησε να τρέξει.

Όταν σταμάτησαν φαινόταν σαν να επιπλέει σε ένα κόσμο ανάμεσα σε αυτόν και τον άλλον. Φαινόταν άσχημα χτυπημένη και έτοιμη να καταρρεύσει.

Μετά το βίντεο ο Alfonso βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση καθώς είμαι σίγουρος ότι κατηγορεί τον εαυτό του για όσα συμβαίνουν στην Lia.

Η Isa είναι επίσης χάλια καθώς δέθηκε πολύ με την Lia σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και πλέον την νιώθει σαν οικογένεια.

Ο φίλος της ο Alex βρίσκεται σε μια παρόμοια κατάσταση. Και όπως και εμείς έτσι και αυτός έχει κινήσει γη και ουρανό για να την βρει.

Το σπίτι νιώθει άδειο χωρίς την παρουσία της. Μου λείπουν τα μικρά σημεία μέσα στη μέρα που την έβρισκα να κάθεται έξω στον κήπο ή στην πολυθρόνα δίπλα στη βιβλιοθήκη ή να κάθεται στην ξαπλώστρα δίπλα στην πισίνα το βράδυ και να θαυμάζει τον νυχτερινό ουρανό ή κάποια πρωινά που άκουγε μουσική καθώς σχεδίαζε και κουνούσε το κορμί της στον ρυθμό. Δεν με είχε δει ούτε μία φορά όμως εγώ την έβλεπα και θαύμαζα το πόσο γαλήνια, χαρούμενη, όμορφη και γλυκιά φαινόταν.

Μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι μπήκε στη ζωή μας απροσδόκητα και την έκανε καλύτερη.

Την χρειάζομαι πίσω...

Το τηλέφωνο μου ήχησε βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

Mat- Dire (Λέγε)

Άντρας- l'abbiamo trovata (την βρήκαμε)
είπε και ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα να με κατακλύζει.

Mat- mandami la posizione (Στείλε μου την τοποθεσία) είπα και το έκλεισα.

Κατευθύνθηκα προς το σαλόνι όπου βρίσκονταν όλοι και τους ανακοίνωσα ότι την βρήκαμε. Κατευθείαν όλοι σηκώθηκαν και ετοιμάστηκαν.

Μία ώρα μετά πετάμε για Ισπανία με τον ιδιωτικό αεροπλάνο του Alfonso.

Έρχομαι mi tesoro. Κρατήσου λίγο ακόμα...

Amelia's pov

Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου με μεγάλη δυσκολία καθώς πονάω παντού. Δεν ξέρω πόσες μέρες έχουν περάσει από τότε που με απήγαγαν και με έφεραν σε αυτή την κόλαση.

Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ένας άντρας.

Am- Τι θέλετε πάλι φώναξα έξαλλη με όσο θάρρος μου έχει απομείνει.

Άντρας- Σε εντόπισαν. Έτσι ήρθα για να σου πω αντίο είπε και με έδεσε με μια αλυσίδα η οποία κρεμόταν από το ταβάνι.

Άρχισε να με αγγίζει βίαια όπως επίσης και να με φιλάει. Μυρίζει αλκοόλ και τσιγάρο.

Ξαφνικά κατέβασε το φερμουάρ του παντελονιού του.

Άντρας- Τώρα θα κάνεις ησυχία όσο εγώ θα αφήσω το αποτύπωμα μου ως δώρο στον καλό μου φίλο Matteo είπε και αφού μου έβγαλε με δυσκολία τα ρούχα καθώς προσπαθούσα να τον σταματήσω, άρχισε να με πλησιάζει μέχρι που...

Ένας πυροβολισμός ακούστηκε και το επόμενο δευτερόλεπτο ήταν πεσμένος στο πάτωμα.

Σήκωσα το βλέμμα μου από το πτώμα και αντίκρισα... ωχ θεέ μου τον Matteo. Έτρεξε κατευθείαν προς το μέρος μου και αφού με έλυσε, με έσφιξε στην αγκαλιά του.

Mat- Είμαι εδώ mi tesoro και σε κρατάω είπε και ένιωσα επιτέλους ασφαλής καθώς τα μυώδη χέρια του είναι τυλιγμένα γύρω μου. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου.

Και σε αυτό το σημείο είναι που άφησα τον πόνο και την εξάντληση να πάρουν τα ηνία βυθίζοντας με στο σκοτάδι...