Ben Mavi. Denizler kadar dalgalı ama bir balık gibi özgür olamayan, okyanuslar gibi sessiz ve derin olan Mavi. Ben Mavi ama kendine bir mavi olamamış Mavi. Benim hikayemi okumaya ve benimle beraber yaşamaya hazır mısınız?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_Mavi Yaldız_
- yaş on sekiz
- lise son sınıf
- kardeşi yok
- Babası Mavi bebek iken annesini ve kızını terk etmiş.
-Bursa'sa annesi ile yaşıyor
- oldukça inatçı bir o kadar da azimli.
- şiirlere ilgisi fazla
- haftada üç kere kütüphanete gidiyor
♡ ______________________________________
Yıl 2022. 20 Nisan pazartesi.
Odamın kapısı tıklıyor ve yanımda duran çalışma masamdan ses geliyor. Sıkıcı okul hayatımın yine sıkıcı bir haftasına sıkıcı bir şekilde başlangıç yapıyorum. İçeri annem girdi ve hemen yatağımın yanindaki dönmeli sandalyeyi yanıma yaklaştırarak oturdu. "Hadi ama Mavi hep aynısını yapıyorsun kızım. Kaç kere söyledim geç yatma diye bak yine uyanamıyorsun." Annem yine her sabah yaptığı gibi-hafta sonları hariç - o meşhur konuşmasını yapmaya başlıyor. Oda bende biliyoruz ki bunu asla uygulamayacağım. Gözlerimi zar zor araladım ve asla kalkmak istemedigim yatağımda başımı annemden tarafa çevirerek " anne gerçekten beni anlamıyorsun" dedim. Tabi ki annem için hava hoş kimse onu sabahın bilmem saat kaçında kaldırıp tahtadan yapılma sıralara oturtmak zorunda bırakmıyordu. Annem güldü"hadi hadi geç kalacaksın çok sevdiğin o okula. kalk ve kahvaltını yap miniğim." "Anne! Kocaman kız oldum yeter bana miniğim deme daha güzel bir şey bulabilirsin mesela adım olan Mavi gibi" annem odamdan kıkırdayarak çıktığında yataktan sürünerek hatta kendimi yere yavaş yavaş atarak zemine bıraktim vücudumu. Kalkmak istemiyordum.
Banyoya sarsıla sarsıla giderken kollarımı bütün duvarlarımıza çarptığımdan emindim. Elimi yüzümü hızla yıkadım ve azda olsa kendime geldiğimde göz altlarımdaki morlukları fark ettim çok belli oluyorlardı. Ama ona rağmen yapılı gibi olan burnum,koyu kahverengi gözlerim, turuncu saçlarım ve dolgun dudaklarım yüzümde hasar olsa bile asla bozuntuya vermiyor ve güzel gözükmem için harabe halimi toparlıyordu. Odaya dönerken az önce banyoya ilerlediğim halimden eser yoktu sanki bir anda renk gelmişti yüzüme,hayatıma.
Okul formalarımı son zamanlarda hiç toplamamış olduğum o karma karışık kıyafet yığınının içinde aramaya başladım bulana kadar canım çıksa bile sonunda elime geçmişlerdi ve birtanecik annem onları ben diğer esyalari ustlerine dökmeden önce ütüleyip dolabın alt bölmesine koymuş olacak ki elime alır almaz tertemiz ferah bir koku etrafa yayılmaya başladı. Formalarımı giydiğimde sackarimi yapmak için aynanın karşısına geçecektim ki sonra vazgeçerek at kuyruğu yapmaya karar verdim böyle daha hoş olabilirdi son olarak parfümümü sıktım ve okul çantamı alarak mutfağa yöneldim.
