Bal Bade'm (Gerçek Ailem)

1.8

Merhabaaa ballı çiçekleriimm🍯🍓

Nasılsınız iyisiniz ben de iyiyim sağolun 😌 sjaskkgajash

Geçelim bölümümüzeee 🏍

Sınır-500-400

.
.

Pars'tan - eve gelmeden önce-

Yüzüme düşen bir ıslaklık ile irkilip gözlerimi yavaşça araladım.

Neredeydim ben?

Yüzüme tekrar bir damla düşünce kafamı kaldırıp yukarıya baktım ve ardından aşağıya baktım. Yerde gördüğüm damlalar ile yağmur yağdığını anladım.

Yüzümü silip yerimde doğrulmaya çalıştım. Bir anda yere çakılmam ile neye uğradığımı şaşırıp kafamı kaldırdım.

Düştüğüm yere gözlerimi kırpıştırarak baktım. Yüksekteydim değil mi? Ve doğrulmaya çalışırken elimin boşluğa gelmesi ile yere düşmüştüm. Fazla yüksek değildi ama biçimsiz düştüğüm için sırtım acıyordu.

Oflayıp ayağa kalktım yavaşça. Başka derdim yokmuş gibi sırtımı ovuşturdum ve oturduğum taş zeminden telefonumu ve çantamı aldım. Uyuduğumdan beri elimde olan tüylü ponpon kalemi çantama koymak yerine elimde kalmasını tercih ettim.

'Dııt dııt'

telefonumun elimde titremesi ile gözlerimi telefona çevirdim ve kimin aradığına baktım.

Cesur abim

Umursamadan reddettim çağrıyı. Gidiyordum zaten. Konuşmakla nefesimi harcayamazdım.

Ara sokağın dışına adımladım. Hava kararmaya başlamıştı çoktan. Ay, göğe doğru yol alıp şehri ışıklandırıyordu.

Çıktığım sokağın yan tarafından gelen bağırma seslerini umursamadan yürümeye devam ettim. Kavga edemezdim yok yere. Zaten sırtım ağrıyordu. Bir de uykum vardı, eve gidip uyumalıydım.

Tenha sokaklardan çıkıp ana yola geldim. Yol kenarı güvende hissettiriyordu beni. Burada yürüyen insanlar olduğu için rahattım. Lâkin, asıl zararlı olanlar onlardı.

Telefonumun arka cebimden titremesi ile onu duymazdan geldim.

Çok mu seviyorlardı beni ne?

Zaten gidiyordum. Bu kadar merak yapmalarına gerek yoktu. İlk geç gidişim değildi zaten.

Ne güzel uyuyordum ben. Uzun bir süre sonra rahat uyumuştum ve bu yer sokakta bir yerdi. Evinde uyuyamayan insan, sokakta uyuyordu.

Yağmur damlaları sertçe yere çarparken adımlarımı hızlandırdım. Bade eve gitmiştir değil mi? Hava soğumuştu, üşürdü. Üşümemesi lazımdı.

Ben üşürdüm onun yerine. Yürüdükçe, yağmurdan dolayı ıslanan kıyafetlerime çarpan esinti üşümemi sağlıyordu. Ellerini cebime soktum. Bir nebze de olsun ısınmaya çalıştım.

Ev ne zamandan beri bu kadar uzaktı. Gözlerimi kapattım yürürken. Zaten yol düz olduğu için düşmezdim. Azcık da yürürken uyuyabilir miydim acaba?

Uyumayı eş geçip gözlerimi araldım. Nihayet ev görününce konağın kapısından girdim. Saattin geç olmasına rağmen ışıklar açıktı.

Canım ailem beni mi bekliyordu yoksa?

Kesin öyleydi. Küçük bir şekilde gülüp, zili çalmak için kolumu kaldırdım. Daha zile basamadan açılan kapı ile geriye çekildim.

Kapının girişinde bekleyen Ateş ile göz göze gelince elimi havaya kaldırıp salladım.