U
နိုင်အောင် ရေချိုးပြီးတော့ ရေထဲက ပြန်မထွက်သေးဘဲ မိုးသူရှိရာသို့ ရေကူးသွားလိုက်သည်။ အနားရောက်တော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရာ မိုးသူထိုင်နေသော ကျောက်ဆောင်က နိုင်အောင်မျက်နှာနှင့် ကွက်တိနီးပါးဖြစ်နေသည်။ မိုးသူက သူ့နားကပ်လာသော နိုင်အောင်ကို ဘာလဲ ဆိုသည့် သဘောဖြင့် ခြေထောက်ဖြင့် ရေကို ယပ်ကာ ပက်လိုက်သည်။ နိုင်အောင်မှာ ထိုခြေထောက်လေးကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ခြေဖမိုးကို နမ်းလိုက်ကာ
"အချစ် ၊ကိုယ့်ကိုကျွေး"
"ဖင်နဲ့ခေါင်းနဲ့ ထည့်ပြော"
နိုင်အောင်က မိုးသူ ခြေမလေးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်ကာ လျှာနှင့် လျက်လိုက်ပြီး
"ကိုယ် လိုးချင်တယ် အချစ်"
မိုးသူမှာ ခြေမကနေ တစ်ကိုယ်လုံး ယားယံသွားကာ တစ်ကိုယ်လုံး ခါရမ်းသွားရသည် ။
"ရေပူစမ်းကြီးမှာကို ၊မလုပ်ချင်ဘူး"
နိုင်အောင်က မိုးသူခြေဖဝါးကို လျှာနှင့်လျက်လိုက်ပြီး
"ညဆို ဘယ်သူမှ ဒီဖက်မလားဘူး။ ကိုယ်တို့ ရွာသားတွေက ချိန်းတွေ့ရင် ဘုရားပဲ သွားတာ"
မိုးသူ မျက်ခုံးပင့်ပြီး
"ချိန်းတွေ့တာ?"
နိုင်အောင်မှာ ရီကာ ရေထဲကိုယ်ဖော့က ခုန်လိုက်ပြီး မိုးသူနှုတ်ခမ်းကို လှမ်းနမ်းသည်။
"အချစ်ရယ်။ ကိုယ်တို့ လုပ်သင့်တာရော မလုပ်သင့်တာရော အားလုံးလုပ်ပြီးပြီကို ပြန်ချစ်ပါကွာ ၊နော်၊ နေ့တိုင်း သီချင်းဆိုပြမယ်လေ"
"ဆိုတတ်တယ်ပေါ့"
"အမယ် အချစ်က အထင်သေးတာဗျာ၊ တစ်ရွာလုံးမှာ ကိုယ့်အသံက အအောင်ဆုံးဗျ၊ ရွာအလှူခံရှိရင် ကိုယ်ပဲ မိုက်နဲ့ လိုက်အော်ရတာ"
မိုးသူမှာ အော်ရီတော့သည်။
"အချစ် ကိုယ့်ကို လှောင်တာပေါ့၊ လှောင်ရီတာပေါ့လေ"
နိုင်အောင်မှာ တကယ်စိတ်မဆိုးပေးမယ့် စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင်ကာ မျက်နှာ တည်ပစ်တော့သည်။
မိုးသူက အရီသပ်ကာ နိုင်အောင်နဖူးကို ငုံ့နမ်းပြီး
"ချစ်တယ်လို့ အရင်ပြော"
နိုင်အောင် ပြုံးဖီးသွားကာ မိုးသူခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး
"မိုးသူ ချစ်တယ်ဗျ"
မိုးသူ သူ့အဝတ်တွေ ရေစိုကုန်တာကြောင့် နိုင်အောင်ကို ပြန်ခွာထုတ်လိုက်ပြီး
"ရေမစိုချင်ပါဘူးဆိုမှ၊ မချစ်ဘဲ နေပစ်မှာနော်"
