Mesaj Harundandı. Görüşmek istediğini söylüyordu. Yazmaya bi süre devam etti. Son attığı mesaj ikna etmişti beni. Çünkü kapıya geldiğini çıkmazsam eve geleceğini yazmıştı. Koşarak inmiştim. Gerçekten de kapıdaydı.
- Özür dilerim Eylül. Gerçekten.
Artık sıkmaya başlamıştı. Kaçan kovalanır dedikleri doğruydu galiba.
+ İstemiyorum. Git
Ben daha ne olduğunu anlayamadan sola döndü ve dudağıma yapıştı. İtmeye çalıştıkça sarılıyordu. Sonunda tekmeyi basmıştım. Ve tam da sağında Ege ile karşılaştım. Gözleri buz gibiydi. Elini yumruk yapmıştı. Lanet olsun görmüştü bizi. Yanımıza ağır adımlarla geldi. Harunsa pis pis sırıtıyordu. Ege gelip bir ona bir bana baktı. Sonrası mâlum.. Yumruklar havada uçuşuyordu. Araya girmeme ise izin vermiyordu. Harun yerde öylece yatarken Ege kalktı ve bana döndü.
- Sana güvenmiştim. İlk defa bir kızı sevmeye başlamıştım. İlk defa bir kızı annemle tanıştırdım lan ben. Size mutluluklar
+ Ege dur tamamen yanlış anladın. Bak konuşalım lütfen
- Yürü git. Görmek istemiyorum seni
Olan yine bana oldu ben bir şey anlamadım diye bağırmaya başladım. Dönüp bakmamıştı bile. Yerde yatan Haruna bir de ben tekmeler savurmaya başladım. Seviyordum lan diyerek.. Ege duyunca koşarak yanımıza geldi. Beni geri çekti ve Haruna git lan burdan diyerek yakasına yapıştı tekrar. Harun koşar adımlarla giderken bana döndü. Dinliyorum içimde kalmasın diye dinliyorum sadece. 1 dakikan var. Açıkla niye öptüğünü
- Ege bak mesajlar atıp duruyordu. Sonra buraya geldiğini söyledi inmezsem eve gelecekti. Sonra seni görünce...
Sözüm bitmeden beni susturan Ege olmuştu. Saniyelik bi buseden sonra yüzüme baktı.
+ Bu kendimi tutamadığım içindi. Beni arayabilirdin evlerimiz yan yana.
- Beni affetmeyek misin?
Cevabı arkasını dönmek ve yavaşça gitmek olmuştu
