Haseki Mehtap Sultan Dairesi:
Mehtap sultan dairesinde yan yana olan beşiklere bakıyordu. Birinde şehzade yakup birinde ise şehzade ibrahim uyuyordu.
Şehzade ibrahim validesini kaybettiğinden beri hissedermiş gibi ağlıyordu. Yine ağlayarak uyandı. Mehtap sultan şehzade ibrahimi kucağına alınca ağlaması biraz da olsa dinmişti.
Haseki Mehtap Sultan:
- Şşşhh dayanamam şehzadem ağlama. Ah bahtsız şehzadem. Bilirim öksüzlüğün yükünü. Ben de küçük yaşta kaybettim validemi. Ama dertlenmeyesin validenin yokluğunu aratmam. Seni öz evlatlarımdan dahi üstün tutacağım.
Şehzade ibrahim sessizce mehtap sultanı dinledi. Sesi ninni gibi gelmişti herhalde minik şehzadeye. Mehtap sultan sözünü tutardı. Hem de minik şehzadeyi beslerken aralarında anlayamadığı fakat çok güçlü bir bağ olduğunu hissetti.
Haseki Mehtap Sultan:
- Hissediyorum oğul senin ile aramızda güçlü bir bağ var.
*********
Beylerbeyi Sarayı:
Hümaşah sultanın aklında yine kırk tilki geziyordu. Yeniçeri ağası ali ile şehzade selimin akıbeti hakkında konuşmak için vakit kolluyordu. Lakin hem gizli yeri hem de doğru vakti bulamıyordu.
Hümaşah Sultan:
- Asaf nasıl yapacağım?
Asaf Paşa:
- Sultanım, gül çehrelim, gönlüm yapma. Bu bir duyulursa zinhar yaşatmazlar sizi. Gel vazgeç dön bu yoldan.
Hümaşah sultan asaf paşanın elini tutarak konuştu.
Hümaşah Sultan:
- Tasalanmayasın paşam. Ben herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşündüm.
Asaf Paşa:
- Yapma zinhar yapma. Ne bizi ne de şehzademizi yaşatmazlar. İkilik çıkarmayasın.
Hümaşah Sultan:
- Ben bir kere aklıma koydum kimse engel olamaz bana sen dahi. Hem bütün fikirlerim hakikate kavuşursa yaşayacağımız mesut günleri düşün.
Asaf paşa derince bir iç çekti. Zira biliyordu hümaşah sultan aklına koyduğunu yapardı. Ne onu ne bi başkasını dinlemezdi.
*********
Haseki Mehtap Sultan Dairesi:
Mehtap sultan şehzade yakubu uyuturken aysima sultan ise şehzade ibrahimi seviyordu.
Aysima Sultan:
- Validem onun validesi nerede?
Sultan murad da daireye girecekti ki bu suali duyunca cevabını merak ettiği için bekledi.
Haseki Mehtap Sultan:
- Kardeşinin validesi cennete gitti deden sultan mehmet han gibi. Lakin zinhar ona öyle söylemeyesin. Ben nasıl ki senin ve yakubumun validesiysem artık onun da validesiyim. Anlaştık mı ay yüzlüm?
Aysima Sultan:
- Anlaştık validem.
Mehtap sultan şehzade yakubu beşiğine bırakınca sultan murad geldi.
Ağa:
- Destur! Sultan murad han hazretleri!
Aysima sultan koşarak babasına sarılmıştı. Mehtap sultan ise şehzade ibrahimi kucağına alıp selam durduktan sonra sultan murad yanlarına geldi.
Sultan murad kucağındaki kızıyla sedire oturdu ve şehzade ibrahimi kucağına aldı. Hüzünle baktı minik şehzadesine.
Sultan Murad:
- Bahtsız oğul öksüz oğul.
Sonra mehtap sultana baktı. Gülümsedi lakin mehtap sultan şehzadenin vaziyetine pek üzülürdü.
Sultan Murad:
- Lakin bir yandan da talihli oğul. Yüce yaradan bir yerden alıp bir yere veriyor. Rabbim öz valideni aldı lakin mehtabımın sevgisini verdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saltanat-ı Murad
De Todo"Ben ki sultân-ı âzam, gaziler serdarı, üç kıtanın, yedi iklimin padişahı, 12. Osmanlı padişahı 91. İslam halifesi Sultan Murad Han!"
