စံပယ်ရောင်ယုဇန

part_4

"နွဲ့တင့်"

"...."

"ယုဇန နွဲ့တင့်"

သူအသံကြားပြီးနောက်တွင်ငြိမ်သက်သွားသောလူအုပ်ကိုသတိထားမိပါသည် သို့သော်သူ့ရဲ့စိတ်ထဲတွင်papaပြောပြခဲ့တာကိုမှတ်ပြီးအတက်နိုင်းဆုံးပြောခဲ့တာပဲ အသံထွက်များမှားခဲ့သလား မဖြစ်နိုင်တာ သူကpapaကိုတောင်အထပ်ထပ်ပြောပြပြီး သေချာအောင် မေးခဲ့သေးသည်မဟုတ်လား

"သားနာမည်ကမှာများနေလို့လားဟင်"

ကောင်လေးရဲ့နာမည်ကြောင့်အနည်းငယ်ကြောင်သွားပေမယ့် ပြန်ထိန်းယူခဲ့သည် နာမည်ကနည်းနည်တော့ထူဆန်းနေသည်မလား သူတင်မကဒီအဆောင်ပေါ်ရှိ လူတွေအကုန်လုံးလည်း တွေးစစတော့ဖြစ်သွားကြသည်ပဲလေ

"အဟဲဟဲ မဟုတ်ပါဘူး ဟီး"

အူကြောင်ကြောင်နဲ့မိတုတ်ကထပြောတော့ဘဲဉတို့ကပါ စပ်ဖြီးဖြီး

"အော် သားကသားရဲ့နာမည်ကအသံထွက်တာတစ်ခုခုများဖြစ်သွားတာလားလို့ ဟီးးးး"

ရယ်နေသည့်ထိုကောင်လေးကိုအကုန်လုံးကချစ်စနိုးကြည့်ကြသည် အတည်လဲချစ်စရာကောင်းပါသည် မျက်ဝန်းစူးစူး မျက်ခုံးမထူမပါ နှုတ်ခမ်းထူးနေသည်မှာရောပဲ ဘာလို့ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့သူတွေးမိနေတာလဲ ခေါင်းကိုခါယမ်းရင်အတွေးတွေကိုခေါင်းထဲမှထုပ်လိုက်သည်

"သားကဘယ်ကလဲကွဲ အိမ်ကမိဘတွေပျောက်လို့လိုက်ရှာနေရင်စိတ်မပူရအောင်ဂျီးတော်တို့ကပို့ပေးမလို့ကွဲ့ သားကြည့်ရတာဒီနားအနီးတစ်ဝိုက်ကတော့မဟုတ်လောက်ဘူး"

ကောင်းလေးကစဉ်းစားဟန်ပြုပြီးမျက်နှာရှုံသည်

"သားကဘယ်ကမှာကိုမသိတာပါဘွားဘွား သားသိတာသားမှာမိဘတွေ မရှိတော့တာပါပဲဘွားဘွား အဟင့်"

"ဟယ်တော် သားရယ်ဖြစ်မှဖြစ်ရလေကွယ် "

သူ့အားဘွာဘွားလို့သုံးနှုန်းလိုက်သည်ကို စိတ်မဆိုးတဲ့ဒေါ်ကြည့်ကြည့်မြိုင် ကိုစိန်သောင်းအံ့ဩသလိုကြည့်သည် ကိုယ်တောင်သူ့ကိုအမေကြီးလို့ခေါ်တာမကြိုက်လို့အမေလို့ပဲခေါ်ခိုင်းတာ အပျိုလုပ်ပြီးသူ့လောက်အလှအပကြိုက်တဲ့သူရွာထဲမှာမရှိ အပျိုတွေနဲ့အတူအတင်းပြော ယာခင်းထဲဆိုလဲအသံတကျယ်ကျယ်နဲ့ အသက်အရွယ်ကို၄၈ကို၄၉လားလို့မေးရင်တောင်စိတ်ဆိုးတဲ့သူ့အမေကလေ ကောင်လေးကိုသနားသလိုကြည့်ပြီးပွေ့ဖတ်ပေးချင်နေတဲ့ရုပ်ကြီးပါ မသိမသာ အဖေဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ သူ့အတိုင်းအံ့ဩနေသည့်ပုံ