My you [YoonKook]

-30- !

Hava kasvetliydi. Bulutlar oldukça kendini belli ediyor. Güneş aralarından sızarak ışınları sunmaya çalışıyordu. Yağmur yağdı yağacakmış gibi dursa da yağmur yağmıyordu. Kasvetli havaya rağmen oldukça huzur doluydum. Burnuma en sevdiğim çiçek kokusu olan papatya doluyor, zihnimin tamamını kokunun sahibi kaplıyordu.

Otobüse bineli henüz 15 dakika olmuş olmalıydı. Neredeyse 30 dakikalık yolumuz vardı. Ve bu durumdan oldukça hoşnuttum. Fakat ayrılıyor olmak içimde bir burukluk olmasına sebep olmuştu. Tesellim ise daha 1 saatten fazla vaktimizin olmasıydı. Buradan okuldan sonra gittiğimiz durağa gidecek daha sonrasında başka bir otobüse binecektik.

Yanımdaki al yanaklarıyla biricik sevgilim, hayatımın merkezi olan Omega Jeon Jungkook çok güzeldi. Ona bakmaya kıyamayacağım kadar güzeldi. Ona baktıkça iç çekmek alışkanlığım olmuştu. Güzelliğine, huzur verişine, tatlılığına, kokusuna, utangaçlığına daha birçok sayamadığım özelliğine iç çekebilirdim. Günümün tamamını kapladığı için mutluydu. Bir günde, bir ömür geçirebileceğime emin olduğum biriyleydim artık.

Dışarı bakan gözleri, utandığından dolayı al al olmuş yanakları çok sevilesiydi. Ellerimi yanaklarına koyup sevmek, sıkmak istiyordum. Al yanaklarını ısırıp doyasıya öpmek istiyordum. Yine de buna cesaretim yoktu. Kırılmamsı gereken nadide bir porselen gibiydi. Benim için eşsiz bir mücevherdi. Hayatım boyunca görüp görebileceğim en eşsiz kişiydi. İç çektim yine. Güzelliği beni benden alıyordu.

"Bugün iyi vakit geçirdin mi?" Yanaklarını ellerim arasına alarak baş parmağımla okşamaya başladım. Çok yumuşaktı. Al al olması ise apayrı güzeldi. İç çekmek istiyordum. Müthiş kokusu diğerlerine gitmesin diye kıskançlıktan kuduran ama dışarıya yansıtmamak için çaba sarf etsem bile feromonlarımın azda olsa belli ettiği bu çözemediğim duygu durumu beni deli ediyordu. Daha doğrusu beni ve kurdumu. İçimdeki bu vahşi kurt kızgınlığım yüzünden çok daha fazla ortaydı. Jungkook'u diğerlerinden sakınmak için feromonlarımı etrafına sarmıştım, istemsiz bir biçimde.

Başını aşağı yukarı sallarken en içten şekilde gülümsemişti. "Rüya gibiydi. Uyanmayı istemeyeceğim türden çok güzel bir rüya.. teşekkür ederim." Gözleri bende çok uzun süre kalamıyordu. "Sen.. iyi vakit geçirdin mi asıl? Zorla gelen bendim ne de olsa." Sessiz sessiz güldü.

"Rüya olmayacak kadar güzel günlerde yaşarız." Tatlılığına kıkırdadım. O kadar tatlıydı ki yanaklarını ısırmak istiyordum. Her ne kadar yanakları istediğim kadar dolgun olmasa da. "Zorla gelen mi?" Bu lafına kahkaha atmamak için alt dudağımı ısırdım. "Saçmalama güzelim. Zorla değildi. Seni ağırlamaktan, seninle vakit geçirmekten çok hoşnutum. Ömrümün sonuna kadar seninle yaşamak isteyeceğim kadar güzeldi."

"Hmm yaşayalım..." gözlerini kapatmış, kendini tamamen bana bırakmıştı. Birkaç saniye sonra sözlerim üzerine dudakları büzüldü. "Gerçekten mi? Teşekkür ederim... ben.. seninle olmaktan her daim mutlu olurum."

"Hmhm gerçekten." Belini sıkıca sardım, düşmemesi için. "Daima mutlu oluruz umarım." İç çektim. Gelecek gözlerimde belirirken belli belirsiz gülümsedim. "Çok isterim." Sesim fısıltıdan farksızdı. Duyduğunda şüpheliydim.

Kıkırdayarak boynuma yarı sarıldı. "Sevindim. Seninle sonsuza kadar mutlu olmak isterdim. Aslında sonsuzlukta da mutlu olmak isterdim, biraz kafam karışık bu kalıpla..." düşünceli düşünceli yine dışarıya daldı.

"Sonsuzluktan çok..." iç geçirdim. "Ölüme dek mutlu olalım." Belli belirsiz kıkırdadım. Duymadığına adım kadar emindim ki sessiz gülüyordum normalde de. "Bazen tartışabiliriz, birbirimizi kırabiliriz, üzülürüz, elimizde olmayan şeyler için zorlanırız ama yolun sonunda çiçek açmamız yeterli. Birbirimizi anladığımız, anlatabildiğimiz noktada her şey güzelleşecektir." Tekrardan iç çektim. "Kendimi anlatmakta çok zorlanan biriyim. Aslında kendimi anlatmaktan çok yorulduğum için bir süre sonra bıraktım ve artık kendimi bile tanımazken anlatamıyorum. Çok uzun konuştum." Kıkırdadım. Sanki gülüşüm hiçbir zaman yanına solmayacaktı. Gülmeden duramıyordum yanında. Her şeyi beni büyülüyordu. Mantığım, kalbim tamamen allak bullak oluyordu karşısında.