"သေချာဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား ဟွန်းလေး"
"ဟုတ် ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ မမဂျီရာ~ ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကျွန်တော်ရှိနေရမယ့်နေရာက အိမ်ရှေ့စံဘေးမှာမလား"
ဆောင်ဟွန်း နှင်းပွင့်အသင်္ချေတောင်ကနေဆင်းလာပြီး ပထမဆုံးလုပ်တဲ့အရာက သူ့ရဲ့နှစ်ယောက်မရှိတဲ့ အိမ်ရှေ့စံလေးကို သွားကြည့်ခဲ့တာပါပဲ။
ကံကောင်းချင်တော့ အိမ်ရှေ့စံလေးကလည်း နန်းတော်အပြင်ခိုးထွက်တဲ့အချိန်နဲ့ဆုံပြီး မြို့တော်တစ်လျှောက်လုံးရော နောက်ဆုံး သူတို့ငယ်ငယ်ကဆုံနေကျ မေပယ်လ်ပင်အောက်အထိ ဆောင်ဟွန်း အဝေးကနေငေးကြည့်နေခဲ့လေသည်။
သူ့ရဲ့သခင်ငယ်လေး~ အခုတော့ သူ့ရဲ့အိမ်ရှေ့စံငယ်လေး~ သူတစ်သက်လုံးကာကွယ်စောင့်ရှောက်ချင်မိတဲ့သူနဲ့ ကံကြမ္မာကသတ်မှတ်ပေးထားတဲ့ သူ့ရဲ့အရှင်သခင်နဲ့က ထပ်တူကျနေတဲ့အကြောင်း တွေးမိလေတိုင်း ကောင်းကင်မင်းကြီးကို ကျေးဇူးတွေအထပ်ထပ်တင်ခဲ့လေသည်။
~မင်းသားငယ် ကျွန်တော်က မင်းသားငယ်ကို အသက်နဲ့ရင်းပြီး ကာကွယ်စောင့်ရှောက်သွားမှာမလို့ မင်းသားငယ်က အခုလိုအပူအပင်မရှိ အများကြီးပြုံးရယ်ပေးပါ~
"ကောင်းပြီလေ ဟွန်းလေးကို မမယုံတယ်~ အိမ်ရှေ့စံကို သေချာစောင့်ရှောက်ပါ~ ကိစ္စတစ်ခုခုရှိရင်လည်း ဆက်သွယ်ဖို့မမေ့နဲ့ မြို့တော်ထဲမှာ မမရဲ့အသိသမားတော်တစ်ယောက်ရှိတယ် သူက ဆေးဆိုင်ဖွင့်ထားတာ မမစာရေးပေးလိုက်မှာမလို့ နန်းတော်ထဲကိုမဝင်ခင် အဲ့ဒီဆိုင်ကို အရင်သွားလိုက်~ ဟွန်းလေး အကူအညီလိုရင် မြို့ပြင်ထိလာစရာမလိုဘူး သူကနေတစ်ဆင့်ဆက်သွယ်လို့ရတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မမဂျီရာ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မြို့ထဲက စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုရဲ့ မြေအောက်ခန်းတစ်ခုရှိ လူသုံးယောက်~
ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသူက စားပွဲရှည်ကြီးရဲ့ထိပ်တွင်ထိုင်နေပြီး ကျန်နှစ်ယောက်မှာ ဘေးနားတွင် မတ်တတ်ရပ်ကာ တစ်စုံတစ်ခုကိုဆွေးနွေးနေကြပုံပေါ်လေသည်။
VOCÊ ESTÁ LENDO
Rewrite The Stars
Fanficငါတို့သုံးယောက် ဘယ်အချိန်ကစပြီးမှားနေခဲ့ကြတာလဲ~ အရင်အချိန်တွေကိုပြန်လိုချင်မိတယ်~ ဘာအပူအပင် ဘာအမုန်းတရားမှမရှိခဲ့တဲ့ ဟိုးအရင်အချိန်တွေကို ပြန်လိုချင်တယ်~
