Hayaller ve Gerçekler

Bölüm 1

10 Kasım 1992 

Küçük kız sabah güneşi gözüne vururken huysuzlanarak gözlerini açtı. Annesi bugün uyandırmamıştı onu normalde uyandırırdı annesi neden onu uyandırmamıştı. Küçük kız kaşlarını çatarak çıplak ayaklarını yataktan sarkıtıp yere atladı. Odasının kapısını açtıktan sonra paytak paytak adımlayarak odasından çıktı. Anne diye bağırıyordu ama koca evden annesine ait tek bir ses çıkmıyordu. Gözünü ovuştururken merdivenlerden inmeye başladı küçük kız. Hala anne diye bağırıyordu ama annesi ses vermiyordu annesi neden ses vermiyordu. Küçük kız korkmaya başladı ve merdivenleri daha hızlı indi. Salona doğru koşarken ayağına değen ıslaklık ile olduğu yerde durdu ve bakışlarını ayaklarına indirdi. Kırmızı sıvıyı görünce yutkunamadı küçük kız. Gözlerini yavaş yavaş sıvının geldiği noktaya çıkardı. Annesi yerde yatıyordu ama neden...

"Anne. Neden burda uyuyorsun.." dedi küçük kız şaşkınlıkla. Hızlıca annesinin yanına geldi ve eğildi. Annesinin güzel çiçekli elbisesinin karın kısmında da o kırmızı sıvı vardı. Küçük kız iğrenerek baktı o renge. Hiç sevmezdi bu rengi düştüğünde, bir yeri acıdığında hep bu renk akardı dizlerinden annesi çok üzülerek bakardı dizine, canının yanmasından daha çok annesinin üzülmesini sevmediği için bu renk hiç akmasın isterdi dizinden. O yüzden hep dikkat ederdi koşup oynarken. Ama şimdi o renk annesinin karnındaydı.

"Anne bu kötü renk sendende akıyor canın çok acıyor mu acımasın." dedi küçük kız ama annesi tepki vermiyordu. Annesinin güzel sarı saçlarına dokundu ama hiç canlılık yoktu. İnanmak istemedi küçük kız annesinin beyazlamış yanaklarına dokundu. Annesinin sıcak kırmızıya çalan yanakları beyaz ve soğuktu artık. 

"Anne niye böyle yatıyorsun neden kalkmıyorsun.." dedi küçük kız korkuyla. Annesini ne kadar uyandırmayı denese bile annesi uyanmıyordu. Belki ben uyandıramıyorumdur diye düşündü küçük kız. Hızla ayağa kalktı ve terliklerini bile giyinmeden yalın ayak yan komşuları Niger ablaya gitti. Kapı 20 saniye civarı kadar sonra açıldı. Küçük kız direk Niger ablasının elini tuttu. 

"Kızım ne oluyor sabah sabah iyi misin yüzün bembeyaz" dinlemedi bile küçük kız. Niger ablasını kolundan çekiştirip kendi evlerine getirdi. Niger ablası yerde yatan Aslı hanımı görünce kendini tutamayarak bir çığlık attı. 

"Annemi uyandıramıyorum Niger abla uyanmıyor" dedi küçük kız. Niger abla küçük kıza baktı ama nasıl baktıysa küçük kız geri adımladı. 

"Bebeğim benimle gel" dedi Niger ablası gözünden yaşlar düşerken. En yakın arkadaşının yerde yatan bedenini görünce kendini tutamamıştı. Küçük kız ağlamasına anlam veremedi annesi sadece uyuyordu sonuçta değil mi neden ağlıyordu Niger ablası.

"Ama annem burada tek kalacak." dedi küçük kız korkuyla.

"Annen senin her zaman buranda" dedi Niger ablası elini küçük kızın kalbine yaslamadan hemen önce. "O buradayken hiçbir zaman yalnız olmayacak. Sende yalnız olmayacaksın" dedi Niger ablası, daha sonra küçük kızın elini kavrayıp kendi evine götürdü onu. Küçük kız Niger ablası niye öyle dedi anlamamıştı ama annesini orda tek başına bıraktığı için çok mutsuz hissediyordu. Annesine birşey olmamıştı sadece uyuyordu. Uyuyordu değil mi...

...

Sabah her zamanki gibi yüksek bir müzik sesiyle gözlerimi açtım. Yatakta doğrulup gözlerimi ovuşturup bir kaç küfür mırıldandıktan sonra dağınık odada gözlerimi gezdirdim. Üniversite sorunları naparsınız... Yatağada kısaca göz attıktan sonra ayağa kalktım ve odamdan çıktım.

"NERGİZ ŞU MÜZİĞİ KISAR MISIN AYRICA HER SABAH SERDAT ORTAÇ MI DİNLENİLİR?!" diye bağırırken salonda telefonumu arıyordum. Son yastığıda kaldırdıktan sonra telefonum gözüme çarptı mutlulukla telefonumu alıp kendimi koltuğa bırakırken Nergiz hopörlörü ile oynayıp zıplayarak salona geldi. Ters ters ona bakarken o hopörlördeki Serdar Ortaç Gıybet şarkısıyla aşk yaşayıp beni umursamadı tabiki. Daha sonra nasıl baktıysam hopörlörü kapatıp diğer koltuğa kendini bıraktı. 

"YİNE ENERJİ SAÇIYORSUN AÇELYACIM POZİTİF POZİTİF" dedi alayla Nergiz. 

"Ya ya senin yüzünden uyanmam gereken saatten bir saat önce uyandım ama enerji saçıyorum" dedim alayla bende. Nergiz benim yaklaşık 5 aydır ev arkadaşımdı ve çok iyi anlaşıyorduk. Aşırı kafa dengiydik. 

"Ben gidip tost yapıcam" diyerek ayaklandı Nergiz. 

"Tamam bende duşa giricem" dedikten sonra bende ayaklandım. Birbirimize aynı anda kafa salladıktan sonra o mutfağa doğru giderken bende banyoya girdim. Üzerimdekilerden kurtulduktan sonra kendimi sıcak suya bırakıp rahatlamayı bekledim. Ama rahatlayamadan düşünceler her zamanki gibi zihnimi ele geçirmeye başladı...