Hayaller ve Gerçekler

Bölüm 6

Bu dünyada insanı bitiren duyguların en başında güven geliyordu. Güven insanların ağzından sanki defalarca kazanılan bişeymiş gibi gözüküyordu ama asla öyle değildi. İnsan her insana sadece bir defa güvenirdi, eğer o güven boşa çıkarılırsa da bir daha asla güvenemezdi. Bazı insanlar güveni boşa çıkarılmasına rağmen hala güveniyorum dese bile bu bir yalandan ibaret olurdu çünkü o insanı affetseler bile bir yanları dedikleri herşeyden şüphe duyardı. Ben bugüne kadar her zaman insanlara ne kadar güveneceğimi uzun uzun düşünmüş kafamda tartmış ona göre davranmıştım. Hayatımdan çıkardığım çok fazla insanda olmuştu ama bugün ilk defa altın kuralımı çiğnemiş birine hiç düşünmeden güvenmeyi seçmiştim. Bütün duygularımla bir masaya oturmuş kumar oynamayı seçmiştim ve bu oyunun kazananı kim olacaktı sanırım zaman gösterecekti.

"O ne demek şimdi?" dedim kaşlarımı çatarak kömür gözlerine bakarken.

"Anladığın gibi işte güzelim" dedi oda benim elalarıma bakarak. Kafamı iki yana salladım.

"Arel saçmalıyorsun bahsettiğimiz kişi benim yakın arkadaşım." 

"Yakın?" dedi sorgularcasına kaşları kalkarken. Derin bir nefes alıp konuşmak istemeyerek önüme döndüm. Anıl benim bu hayatta güvendiğim nadir insanlardan biriydi. Onun bende benim onda bir sürü sırrım vardı. Arelin ima ettiği şey bu yüzden sinirlerime dokunmuştu. Bakışlarımı sırasına oturan Anıla çevirdiğimde anlamayarak bana baktığını gördüm. Anlatıcam der gibi gözlerimi bir kez kırptığımda derin bir nefes vererek önüne döndü. Bende önüme döndüğüm sırada hoca içeri girdi. 

"Evet herkes yerine otursun sınavı başlatıcam çocuklar" Herkes hocanın uyarısından sonra yerine geçerken hoca kağıtları dağıtmaya başlamıştı. Sınav kağıdının önüme gelmesiyle kendimi herşeye kapatıp sınav kağıdına odaklandım ve çözmeye başladım.

...

Zilin çalmasıyla son kontrollerimi yaptığım kağıdı sıramdan kalkarak hocanın masasına bıraktım ve sınıftan dışarı çıktım. Sınavım güzel geçtiği için resmen havalara uçmak üzereydim. 

"Nasıl geçti sen mi girdin sınav mı?"

Anılın sesiyle gülümseyerek ona döndüm ve kocaman sarıldım.

"BEN GİRDİM" derken zıplamaya başlamıştım. Anıl "Kız dur" derken gülmeye başlamıştı. Geri çekilip sanki az önce havalara uçmuyormuş gibi ciddiyetle ona baktım. 

"Seninki nasıldı?" diye sordum. 

"Sen tam bir bipolarsın" dedi bakışlarını kısıp bana bakarken. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. 

"Bıdı bıdı yapmada cevap ver" dedim ciddi kalmaya çalışarak.

"Güzeldi güzeld-" derken Anılın cümlesini bölen sesle bakışlarım koşarak bize gelen Nergize kaydı.

"AÇE!" 

"Kızım noldu lan" dedi Anıl endişeyle Nergize bakarken. Nergiz yanımıza vardığında konuşmadan önce derince bi soluklandı.

"Nergiz iyi misin sen.." dedim merakla.

"Konuşucaz ama ilk kantine gidelim yürüyün." dedikten sonra bizden önce yürümeye başladı. Anılla birbirimize bakıp aynı anda kaşlarımızı kaldırdığımızda Nergiz "Hadi!" diye bağırdı. Derin bi nefes alarak Anılla beraber peşinden yürüdük. Kantine girdiğimizde her zaman oturduğumuz cam kenarındaki masamıza oturduk, merakla Nergize bakmaya başladım.