SEVDA KUŞLARI /ReynmEnes

HİÇ GİTMEYECEĞİM ENES BATUR

Bölüm Şarkısı: Ve Ben- Yaşlı Amca

...

Enes Batur Sungurtekin'den...

İnsan kalabalığının içinden huzursuzca kurtulmaya çalışıyordum. Sonunda kendimi okul çıkışının gazabından kurtarıp kaldırımda yürümeye başladım.

Youtube'de milyonlarca izlenmeniz bu kaderi yaşamamanız için sebep değildi.

Karşı kaldırımda durakta bekleyen okuldan öğrencilere baktım. Ben de genelde otobüsle dönüyordum eve ama bugün eve gitmek istediğimi sanmıyordum. Son birkaç aydır neredeyse hiç doğrudan eve gitmemiştim gerçi..

Okul çıkışı en az üç saatim evden uzakta geçiyordu ve o zaman zarfı bana sınav stresini, evi, okulu her şeyi aynı anda unutturabiliyordu.

Bunca şeyi aynı anda unutturacak kadar üzerimde etkisi olması.. Kaçtığım şey buydu belkide.

Dün de gitmemiştim yanına. Defalarca aramıştı, açmadım. Beceremedim. Konuşamayacaktım sesini duyunca.

Ağlardım.

Farkında mıydı ya da bilerek mi yapıyordu bilmiyordum, beni kendine fazla bağlamıştı. Çok hızlı oluşan ve daha fazla artmaz dedikçe hergün ikiye katlanan bir bağ hissediyordum. Hiç tanımadığım, beni benden daha çok tanıyan bir adama karşı.

Hayallerim ve yapmam gerekenler arasında yalpalandığım bir dönemde, kimsenin ne kadar yorulduğumu ve kafamın karışık olduğunu anlamadığı bir dönemde nereden çıkıp bulmuştu beni? Bende sadece ismi vardı. Kimdi? Neler yapıyordu? Hergün saatlerini bana ayıracak kadar bana değer vermesinin nedeni neydi?

Ya da herkes gibi beni kendine bağlayıp ünlenmek için bir basamak olarak mı kullanacaktı?..

Tüylerim ürperdi.

Bu düşünce canımı acıttığına göre yaşantımdan kaçıp birkaç saatte olsa sığındığım adam gerçekten hayatımda yer edinmişti.

Düşüncelerime ara verirken adımlarımda duraksadı. Korku ve üzüntünün yanında izleniyormuş hissi de tüylerimi ürpertmişti.

Arkamı döndüm. Kaldırım bomboştu. Ağaçların dökülen yapraklarından başka hiçbir şey yoktu ortada.

Boş bir his olduğunu düşünüp yürümeye devam ettim.

Gözlerim uykusuzluktan kaymaya başlamıştı. Yüzüme çarpan rüzgâr olmasa olduğum yere bayılırdım sanırım.

Bugün okulda uyurum sanmıştım ama olmuyordu.. Ne zaman uykuya dalacağımı hissetsem kafamdakiler buna izin vermiyordu.

Belki kütüphaneye gidersem sessizlik rahatlatırdı..

Kulağıma dolan çıtırtı sesiyle hızla arkamı döndüm. Yine bomboştu kaldırım.

Bir ses duyduğuma emindim..

Elimi saçlarıma atarak saçlarımı karıştırdım. Yarı açık gözlerimle etrafa bakarken gitgide kötü hissediyordum.

Uykusuzluktan olmayan sesler mi duymaya başlamıştım?

Kütüphaneye hızlı varmak için adımlarımı hızlandırdım. Arada bir kulağıma adım sesleri ilişiyordu ama ne zaman arkama baksam kimse yoktu. Sinirim bozulmaya başlamıştı. Güvende hissetmiyordum.

Kütüphane görüş alanıma girince nefesimi bırakarak oraya ilerledim. Elimin biriyle gözlerimi ovuşturdum. İçeriye girdiğimde birkaç kişinin bakışları bana dönmüştü. Ardından tekrar işlerine döndüler.