"Sadece bana doğru ol ve bu evliliğe sadık kal yeterli geçmişin de umrumda değil avukat.." dediğinde ise kaşlarım çatıldı.
"Kes şunu!"
Gülümsedi ve masaya doğru eğilirken bileğimi kavradı ve beni kendine doğru çekmesi ile şaşkınlıkla baka kalırken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨
"İmzalamayacak mısın?"
Önümdeki kağıt parçasına bakarken bir kez daha yutkunmak zorunda kaldım.
Ciğerlerime dolan nefes göğüs kafesimi patlatacak gibiydi.
"Eğer hazır hissetmiyorsan. Bekleye bilirim. Fakat zamanım az ona göre düşünmeni isterim!" Sesi sert ve sabırsızlıkla bakan yeşil gözlerine bakarken ne hissedeceğimi bilmiyordum fakat bildiğim tek şey onun gözlerine bakarken hissettiğim garip histi.
Elini kağıt parçasına koydu. " Bu kağıdı imzaladıktan sonra geri dönüşü yok, o parmağına bağlanacak tek şey yüzük değil. Bunu unutma ve kararlarını iyi düşünerek vermen gerekir."
Bu onunla üçüncü kez görüşmemizdi. İlk görüşmemiz hatayda olmuştu. Yaşadığım doğduğum çocukluğumun geçtiği yerdeydi. İflas bayrağını çektiğim memleketimdi. Bir sonraki ikinci görüşmemiz ise hastanede olmuştu. Gece üç sularıydı ve sadece karanlığın tiz cılız sokak lambasının altında benim ağlayarak feryat ettiğimi gören tek kişiydi.
Batı...
İsmi garip ve tuhaftı sanki bir yön gibiydi, doğru yola gidersin ya sanki onu çağırıştıyordu. O gece bana kartını verip gitmesi ile bu günün mecburiyeti ile onu arayıp buluşmak zorunda kalmıştım.
Bir insanın mahcubiyetinin, sonu neydi?
Çünkü daha fazla beklemek istemiyordum. Beklemek acı vericiydi. Hayat benden pek çok şey almıştı annemi babamı, kardeşimi almasına izin veremezdim.
Annem ve babamdan yadigar olan kafe bile yetmezdi satmaya, kalbimdeki acı sızladı gözlerimin dolması ile yukarıya baktım. Derin bir nefes verdim.
"Adın neydi?"
"Sözleşmeyi okumadın mı? Yada bakmadın mı?" Diye sorduğumda bakışlarını kaçırdı.
"Avukatlarıma verdiğim talimatı okuma gereğinde bulunmadım ve o maddeleri harfiyen isteyen bendim" dediğinde ise yutkundum.
Ne ben biliyordum beni çok öncesinden tanıdığını nede o biliyordu bu imzanın onun için acı vereceğini...
Başımı salladım.
İsmimi bilmiyordu çünkü benimle o gece den sonra iletişime geçirdiği tek kişi avukat Selim olmuştu.
Kalemi kavradım ve derin bir nefes verdim, parmak uçlarıma kadar titrerken 'Yapmak zorundayım' diye fısıldadım.
Fedakarlık bunu gerektirir söz konusu ailenden tek kalan kardeşinse bunu yapmam gerekti.
Titreyen parmaklarım kalemi zorlukla tutarken derin bir nefes verdim.
Asil Karzarin ismimi görmem ile titredim. Zorlukla imzamı atarken soyadımın ne kadar lanetli olduğunu bir kez daha yüzüme çarpılırken iç çektim.
Dosyayı bırakıp ona uzattığımda ise bakış attı ve, "Peki avukat.. Söylesene seni mecbur bırakan tek şey kardeşin mi yoksa ailen miydi?"
Göz bebeklerimin titremesine engel olamazken dudaklarım zorlukla kımıldadı.
"Sen.." diye fısıldadım..
Başını salladı.. "Meşhur armetör Engin Karzarinin kaçak kızı mı demeliyim yoksa Asil Karzarin mi?"
Gözlerimi kaçırdım. "Geçmişim yada geleceğim seni ilgilendirmez.. Yanılıyor muyum sana doğru olduğum sürece sınırlarıma giremezsin..!" Ses tonum fazla sert ve baskın çıkarken yarım bir gülüş sundu ve tek kaşını kaldırdı.
"Buraya attığın imza ile herşeyin beni ilgilendirir sevgili sözlüm mü demeliyim?" İğneleyici sesi ile kısıkça güldü.
Başım yere düşerken gür sesini işittim.
"Sadece bana doğru ol ve bu evliliğe sadık kal yeterli geçmişin de umrumda değil avukat.." dediğinde ise kaşlarım çatıldı.
"Kes şunu!"
Gülümsedi ve masaya doğru eğilirken bileğimi kavradı ve beni kendine doğru çekmesi ile şaşkınlıkla baka kalırken "kızgın olduğun anlarda" diye fısıldadı.
"Beni sana çeken bir şey var ama ne olduğunu bilemiyorum. Unutma ki sen benim mahçubiyet biçtiğim kör bir kurşunsun Asi."
Ne ben biliyordum onu kör bir kurşun gibi yakacağımı nede o biliyordu bana muhtaç kalacağını.
The end.
Batı ve Asil'in kitabına hoş geldiniz TANITIMI nasıl buldunuz?
Onların hatay da daha önceden tanıştıklarını biliyor muydunuz?
Yoksa beyzade çoktan avukat hanımı gözüne ilk gördüğü an kestirmiş miydi?
