GÖLGELERİN LANETİ (Kara melek)

8. KENDİM İÇİN

Selamlar. Aslında hiç bölüm atacak havamda değildim, ama bölüm yazıp attım.

Şarkılar;

Aşk nereden nereye, Gripin.

Bir derdim var, Mor ve ötesi.

İyi okumalar!

Maria'dan..

Hayat karmaşıktır. Anlayamayız bize neler yaşatacağını. Anlayamayız, bize neler öğreteceğini.

Bazen bize dokunan şefkatli eller, bazen manipüle edici sözler...

Karmaşıktı hayat, insanlar, bizler. Bazen insanda yaranan boşluk hissi, asla geçmezdi.

Aslında bugüne kadar asla, kendimi bu kadar boşlukta hissetmemiştim.

Ama biliyordum, artık bu ruh halinden çıkmalı, eski kendime dönmeliydim. Ben bu değildim.

Yataktan doğruldum, aynadan kendime baktım. Saçlarım dağılmış ve yağlanmıştı. Banyo yapmam gerekiyordu. Kendime gelmem gerekiyordu.

Gardıroptan bir kaç kıyafet, iç çamaşırı aldıktan sonra havlu alarak banyoya yürüdüm. Evde yalnızdım, Yesa evine gitmişti.

Banyoya girdikten sonra, suyu ılık yaptım. Ama soğuğa yakın ılık. Kıyafetlerimi yavaşça çıkardım. Bu aralar izlenme hissi yoktu. Belki de bu yüzden rahattım böyle.

Kıyafetlerimden arındıktan sonra, suyun altına girdim. Su bedenime değdikçe, ruhum temizleniyordu sanki.

Bedenimi iyice temizledikten sonra, saçlarımı yıkadım iyice. Son defa suda yıkandıktan sonra havluyla iyice temizlendim. Kıyafetlerimi giymeye başladım. Havalar sıcak olduğundan crop ve kısa şort giymiştim.

Banyodan hemen çıktım. Bu aralar havalar baya ısınmıştı. Duştan çıkalı bir dakika olmamıştı, ama şimdiden sıcaklıyordum.

Mutfağa geçerek, bardak aldım. Bardağa soğuk su doldurarak, buzdolabını açtım. Ama çoğu şey bitmişti. Alışveriş yapmam gerekiyordu. Paramda yoktu, işimden çıkmak zorunda kalmıştım zaten.

Bardağı masanın üzerine bırakıp, odama geçtim. Maaşımdan her zaman birazını kenara koyardım. Ki yine de yeni iş bulmam gerekiyordu.

Üç yüz lira alarak dış kapıya yürüdüm. Üç yüz lira biraz az kalıyordu, fakat şimdilik param buna yetiyordu. Saçımın iyice kuru olduğundan emin olduktan sonra çıkmaya hazırlandım.

Odamdan evin anahtarını aldım. Spor ayakkabılarımı giydikten sonra, evin kapısını anahtarla kilitledim. Paramı ve anahtarı cebime koydum.

Asansör yerine, merdivenlerle indim aşağı. Normal hayatımı özlemiştim gerçekten. Hiç bir anormal olayın olmadığı hayatımı.

Harbi, ben neden bunları yaşamıştım? Kaderin cilvesi miydi bu, yoksa önceden belli olan kaderimden miydi olanlar?

Hayır, hayır şuan bunları düşünmeyecektim. Sadece anımı yaşayacaktım. Bu kadar.

Normal biriymişim gibi, insanların arasına karışacak ve onlar gibi yaşamaya çalışacaktım.

Neden normal bir insan gibi yaşayamamıştım ben? Suçum neydi ki?

Başımı sağa sola salladım. Hayır, bugün normal davranacaktım. Derin nefes alarak yürümeye başladım.

Apartmandan çıktıktan sonra, insanlara baktım. Bazıları yanlarında bir kaç kişiyle gülüp eğlenirken, bazıları yalnız başına yürüyordu.