"belki başka bir evrende kendimizin tamamen zıttı ama bir yandan da aynısı olanı buluruz."
içinde bambaşka bir dünya barındıran birisin, sınırların olmadığı gibi kendin de yoksun. bu yoksun dünyada senden başka kimim var ki?
-fanfiction ()
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
"Ben pek güçlü olduğumu sanmıyorum."
"Güçlüsün Sinan, zamanla bunun da farkına varırsın."
Zeynep eğildiği yerden kalkmış, Sinan'a dönmüştü.
"Bugün ders olmasa olur mu, birkaç işim var da.."
"Pek olur, nasıl istersen."
"Görüşürüz o zaman, Allah'a emanet ol."
Akşam/ Saat 20.00
Sinan kafası dalgın bir şekilde sokaklarda geziyordu. O günden sonra tahmin ettiği gibi Zeyneple yanyanaydı sürekli, rehber hocası da bu durumu farkedince Zeynep'in Sinan'a ders çalıştırmasını uygun görmüştü. Tabi Sinan'ın işine gelmişti bu, Zeyneple vakit geçirmeyi seviyordu. Onun yanındayken daha özgür hissediyordu. Ama Zeynep'in öyle hissetmediğini düşünüyordu. Gergin ve dalgındı bazı zamanlar. Sinan ne olduğunu sorsa da cevap alamıyordu. Erkenden yanından ayrılıyor, bazı günler dersleri ekiyordu. Rahatsız etmemek için soru sormayı bırakmıştı ama içindeki düşüncelere engel olamıyordu.
Ani bir kararla Zeynep'in evine gitmeye karar vermişti. Camdan seslenirdi, belki dışarıya çıkardı Zeynep. Adımları değişip Zeynep'in evini buldu. Evin önüne geldiğinde sadece bir odanın ışığı yanıyordu.
Bahçenin arka tarafına doğru geçti. Zeynep'in odasının tam olarak nerede olduğunu bilmiyordu ama tahmin ediyordu. Birkaç kere seslendi ama çok kısık olduğu için tabi ki kimse duymamıştı. Biraz sonra cesaretini tam toplayıp daha yüksek sesle bağırdı.
"Zeynep!"
Tahmin ettiği gibi olmamıştı, dışarıya kimse çıkmamıştı.
Vazgeçip geri dönecekken bahçe kapısının sesini duydu. Ağacın arkasına geçip baktığında kendinden birkaç yaş büyük, neredeyse kendine tıpatıp benzeyen, giyimini tuhaf bulduğu bir adam etrafa bakıyordu. Ne olduğunu anlayamadığı için biraz daha öne çıktı. Fakat yanlışlıkla bir taşa çarptığı için kaydı ve yere düştü.
Sesi farkeden adam ise o tarafa doğru bakınca yerde bir oğlanın olduğunu gördü. Bağıran kişinin olduğunu düşündüğü için sinirli bir şekilde yanına ilerledi.
Sinan yerden kalkacağı sırada önünde birini hissetti. Baktığında gördüğü adamdı. Adam onu görünce kaşlarını çattı çünkü neredeyse aynıydılar. Farkları sadece adamdaki sakal ve kıyafetleriydi.
