"belki başka bir evrende kendimizin tamamen zıttı ama bir yandan da aynısı olanı buluruz."
içinde bambaşka bir dünya barındıran birisin, sınırların olmadığı gibi kendin de yoksun. bu yoksun dünyada senden başka kimim var ki?
-fanfiction ()
merhabaa!!ikinci bolumle karsinizdayim umarim begenirsiniz. iyi okumalar💓
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
FLASHBACK
Genç çocuk kulağındaki kulaklığıyla, kafasındaki sesleri durdurma umuduyla oradan oraya gidiyordu. Okul derdi bitmediği gibi şimdi de mahallesindeki çocuklar bela çıkarıyordu. Onları hiç tanımadığı halde zorbalanmak gururunu zedeliyordu. Sürekli kavga ettiği için yüzünde tonca yara vardı.
Adımları girdiği dar sokakta biraz daha yavaşladı. Kulaklığın tekini çıkarıp diğer sokağa geçtiği sırada aradan bir bağırışma sesi duydu. Duvarın arkasına geçip ne olduğuna baktı.
"Bırakın gideyim ben nolur, size hiçbir kötülük yapmadım bile."
"Başındaki bu bez parçasıyla bu saatte seni salar mıyız sanıyorsun lan sen? İlk önce o başındakini çıkaracaksın, ondan sonra belki bırakmayı düşünürüz."
Çocuklar kendi aralarında gülmeye başladılar. Ortalarında duran kız ise çaresiz bir şekilde gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Genç çocuk olduğu yerde kıpırdandı fakat hareket etmedi. Ne yapacaklarını bekliyordu.
"Ben sizi tanımıyorum nolur beni bırakın."
"Başındakini çıkar öyle, iyice Arabistan'a çevirdiniz burayı."
Çocuklardan biri kızınbaşörtüsüne asılınca genç çocukolduğu yerden çıkmış ve diğer çocuğa biryumrukatmıştı.
"Size ne lan kızın başörtüsünden! Siktirin gidin kodumun yobazları."
"Sen kimsin lan? Yavuklun falan mı senin yoksa? Erken evlendiriyolar ya sizin gibileri."
Genç çocuk daha fazla dayanamayıp çocuklarla kavga etmeye başlamıştı. Çok kişi olmadıkları için hepsinin hakkından gelmişti. İnsanların seçimleriyle yargılanmasını asla kabul etmiyordu, illa ki karşılık verecekti.
Nefes nefese arkasına döndüğünde kızla göz göze gelmişti. Fazla korktuğu belliydi, hâlâ elleri titriyordu.
"İyi misin?"
"İyiyim, teşekkür ederim."
"Tanımıyordun sanırım onları?"
"Hayır, sadece okul çıkışında denk gelmiştik birkaç defa."
"Hangi okuldasın, müdürle falan konuş istersen bir daha rahatsız etmesinler."
"Akif Tunçel Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesinde."
Genç çocuk gözlerini kocaman açmıştı. Aynı okula gidiyorlardı fakat bu kızı daha önce okulda hiç görmemişti.
