"belki başka bir evrende kendimizin tamamen zıttı ama bir yandan da aynısı olanı buluruz."
içinde bambaşka bir dünya barındıran birisin, sınırların olmadığı gibi kendin de yoksun. bu yoksun dünyada senden başka kimim var ki?
-fanfiction ()
beklettiğimi biliyorum mâzur görün, sınav haftamın bitmesini bekledim. iyi okumalar!💌🕊️
–
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
–
—Çünkügördüğü şey Zeynep'in ifşasından başka bir şey değildi..
Sinan gördüğü fotoğrafla beraber sinir seviyesi arşa çıkmıştı. Telefonu yere attı ve tekmelemeye başladı. İnsanların bu kadar alçakça bir şeyi nasıl yaptıklarını anlamıyordu. O fotoğrafın paylaşıldığını Zeynep görse kim bilir ne hale düşerdi.
Sinirinden gözünün önünü bile görmeyen Sinan bir anda durdu. Karşısında ona korku dolu gözlerle bakan kızlara döndü.
"O fotoğrafı başka hiçbir yerden görmeyeceğim! Görürsem canınızı yakarım! Anladınız mı lan beni!"
Kızlar sadece kafa sallamakla yetinebilmişlerdi. Korkudan dilleri tutulmuştu. Sinan'ın bu kadar sinirleneceğini hesaba katmamışlardı.
Sinan hızlıca sınıftan çıkıp bahçeye indi. Sinirini atması ve gördüğü şeyi hazmetmesi gerekiyordu. Bir hemcinslerine bunu nasıl yapabilmişlerdi? Sırf kapalı diye insanları bu kadar küçük düşürmeye hakları var mıydı?
Zeynep olan bitenden habersiz sınıfında öylece otururken birkaç kızın konuşmasını duymuştu.
"Sinan yapmış diyorlar, zaten bununla başka sebepten arkadaş olur mu o çocuk."
"İyi becerileri varmış ha onun da, Leyla'nın falan da mı fotoğrafını çektirsek?"
"İyi olur. Ama bu görmedi mi acaba bu fotoğrafları?"
"Kızım onun telefonu mu var? Ailesinin parası yetmiyo belli ki."
İki kız aralarında kıkırdaşırken Zeynep duyduğu şeyleri anlamaya çalışıyordu. Sinan ne yapmıştı? O kızlar hangi fotoğraftan bahsediyorlardı? Zeynep sırasından kalkmış ve yan sınıfa gitmişti. Ara sıra kütüphanede laflaflaştığı bir kız vardı, ondan öğrenebilirdi fotoğrafın ne olduğunu.
Sinan biraz sakinleştikten sonra geri içeri girdi. Zeynep'in görmemesi için elinden ne geliyorsa yapacaktı. Gerekirse okuldaki herkesin telefonunu kırardı. Zeynep'in sınıfına çıktığında onu göremedi ve içini bir korku sardı. Nereye gitmiş olabileceğini düşünürken yan sınıftan sesini duydu.
"Esra hadi nolur gösterir misin? Demek ki benimle alakalı benimde bilmeye hakkım var."
"Zeynep yemin ederim değil. Saçma sapan bir şey uydurmuşlar merak etmene gerek yok."
