၂လခန့်ကြာပြီးနောက်...
"မောင်..."
"ဟင်"
မောင် စန္ဒာအားလွမ်းသယောင်။ စန္ဒာ့အကြောင်းသာတွေးနေမိသည်။
"နင်ဘာတွေငိုင်နေတာလဲ"
"အော်..ဒီလိုပါပဲ"
"ဟုတ်လို့လား"
"ဟုတ်ပါတယ်ဆိုဟာ"
"နင့်ကိုတီချယ်ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့"
"ဟုတ်လား"
~~~
"ဆရာမ.....ဆရာမရေ...."
"ဟေ...ဘာလဲပြော"
"ဆရာမကိုစာမေးမလို့ခေါ်နေတာ...."
"အေး..ဘာမေးမလို့လဲ"
"ဆရာမကျောင်းပြန်ဖွင့်ကတည်းကစိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်ဘူးေနာ်အမြဲတမ်းပဲ"
"မင်းတော်တော်ရှာရှည်တာပဲ"
"ဆရာမကလဲ...ဒါနဲ့လေဆရာမညီမရဲ့accလေးဘာလေးမရှိဘူးလား"
"မရှိဘူး..."
"ဖုန်းနပါတ်ကော..."
"မသိဘူး..."
"ဆရာမကလဲဗျာ...မရှိဘူးမသိဘူးဆိုတာကြီးပဲ"
"သိရဲ့သားနဲ့မပြောတာမလား ဆရာမ"
"မသိဘူးလို့ငါပြောနေတယ်လေ ငါထရိုက်မိတော့မယ်"
"မမရေ.."
"ယဉ်.. ညည်းလာတာအတော်ပဲ..အဲ့မှာမောင့်ဖုန်းနပါတ်လိုချင်လို့တဲ့"
"ဘယ်သူလိုချင်တာလဲ.."
"ကျနော်.."
"ကျနော် ဆရာမ..."
"ကျနော့်ကိုပဲပေးပါ"
"ကျနော်အရင်တောင်းတာနော်ဆရာမ"
"တိတ်စမ်း!!"
"ယဉ်ပဲဆက်ထိန်းလိုက်တော့"
"ငါ့ညီမလေးကိုနင်တို့ကဖွန်ဝိုင်းကြောင်နေကြတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား"
ပြောနေရင်းယဉ့်လက်သည် ကြိမ်လုံးအားလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။
"ဟိုဟာလေ..ဆရာမ သားကစတာ"
"သားတို့ကလေ..."
"ငါ့ညီမလေးအကောင့်ကိုလိုချင်တယ်ဆို ပေးမယ်လေ"
YOU ARE READING
တွယ်တာမိသောအမျိုးသမီး
Truyện Ngắn"မြတ်နိုးမိသူက တီချယ်မေပါပဲ" ကေဇင်နန်းထိုက်မောင် "မောင့်ကိုပဲချစ်တယ်" မေသော်တာလွင် "တို့အချစ်ကိုမောင်မမြင်ဘူးလားကွယ်" ခင်စန္ဒာမြနွယ်
