(5 AY SONRA)
Kulağıma sesler gelmeye başlamıştı ama anlamsızlardı.Beynim hareketmeme izin vermiyordu.Kulağımdaki ses netleşmeye başladı bu Onur'un sesiydi evet Onur beni bulmuştu beni bulmuştu.Onur seni çok özledim keşke gözlerimi açsam sana sarılsam ama olmuyor olmuyor yapamıyorum.Sesleri anlıyordum Onur ağlıyordu elimi sımsıkı tutmuştu.Onur birden ayağa kalktı.
"Hani uyanıcaktı Semih hepsi senin yüzünden sen o gün orda bize bağırmasaydın bunlar olmucaktı" sadece bu cümlesini duydum.Ne olmuştu bana bilmiyorum ama tek bildiğim şey insanların gerçekten umursamaz oldukları hemen yumuşak davranınca gevşiyorlar.Erkek kardeşim daha 4 yaşındayken kız kardeşimle oyun oynarken kaçırıldığı an hep kendimi suçlamıştım ama asıl suç annemdeydi babam ile ayrılmışlardı ve babamı suçlu çıkarıp bizim ondan uzak durmamızı sağlamıştı bu zamanda babamın ölüm haberini aldık.Bu yüzden bizi babamdan uzak tutmak için elinden geleni yapıyordu.Kardeşim Ali babama düşkündü bu yüzden ona bunu söylememiştik.Parkta yanında siyah bir arabadan adamlar indi o anda kardeşimi tutmaya çalışırken silahını gösterdiklerinde kardeşime tek dediğim şey'Ablam kurtarıcam seni tamam mı bırakmıcam seni'olmuştu cevabı ise'Bırakma abla beni ne olur 'olmuştu o anda kardeşimin acı çekerken ses kayıtları gelmişti.O günü hatırladıkça kardeşimi özlüyorum Ali'm benim kurtaramadım seni kurtaramadım.O anda korkuyla sıçradım uyanmıştım yanımda ilk gördüğüm Onur'du.
"Ömür"yüzündeki mutluluğu beni bende aldı sımsıkı bana sarıldı.
"Bırakmıyacağını biliyordum kurtarıcağını biliyorum"dedim ağlıyarak.
"Bıkmam bırakamam"
"Kaç gündür komadayım"
"157 gün 2 hafta 7 saat"
"Saat mi saydın?"
"Sen uyan diye ömrümü verebilirdim" bir daha sarıldım.Beni bırakmadı beni kurtardı.Burnumuz değicek kadar yakınlaşmıştık ve dudakları dudaklarımı buldu.
