Evime az kalmıştı Onur'a dönerek.
"Benim evim yakınlarda beni bırakır mısınız?"
"Bırakır mıyız?"
"Evet"dedim gülerek.
"Eee o zaman niye soruyorsun aşkım"
"Bilmem "yani haklı.
"Neresi?"
"Bu sokak"
"Tamam Osman abi bizi burda bırak Ömür ile sen Semih ve Melek'i isteği yere bırakırsın"
"Onur sende mi geliyorsun"
"Evet evinde misafir et beni"
"Tabiki sizde gelmek ister misiniz?"
"Malesef ben başka gün uğrarım canım annem meraklanmıştır şimdi"
"Bende eve gidiyim"
"Tamam siz bilirsiniz görüşürüz"
" Bende annemi ararım eve çıkalım"keşke benimde arıcak iyi bir insan olan annem olsa.
"Bende kardeşimi ararım o da beni merak etmiştir"
"Kardeşin kaç yaşında?"
"Özlem 13 yaşında lgsye hazırlanıyor,Ali ise 11 yaşında olması lazım "
"2 kardeşin mi var?"
"Vardı Ali'yi 6 yaşında annem yüzünden kaybettik sana bahsetmiştim eve çıkalım anlatırım."
"Tamam hadi çıkalım Yıldızcık"
"Yaa Onur"
"Efendim"dudaklarının yanı kıvrıldı
"Hadi çıkalım."diyerek asansöre yöneldim.
"Kaçıncı katta?"
"12"
"Bu bina kaç katlı?"
"12"yüzünde şaşkın bir ifade belirdi.Asansör geldiği gibi kapıyı açtım.Gözüm 12 numarasını aradı en üste kaç gündür basılmayan düğmeye bastım .Acaba beni burda görmiyen komşularım ne yaptılar.Onur telefonundan annesini aradı annesi soğuk bir ses tonuyla ile telefonu açtı.
"Onur"ağlıyordu.
"Anne"
"Nerdesin oğlum bir yıldır nerdesin"
"Anne herşeyi anlatıcam bir kafede mahsur kaldık sonra çıkışı bulduk Osman abiyi aradık bizi Ömür'ün evine bıraktı Semih ve Melek'i ise evlerine bıraktı güvendeyim sakin ol babamı ara 1 saate gelicem tamam mı?"
"Ömür kim Melek kim"
"Anne her şeyi anlatıcam tamam mı güvendeyim"
"Tamam oğlum Osman abi kapıda beklesin mi?"
"Gerek yok anne güvendeyim"
"Tamam oğlum dikkatli gel"
"Tamam anne öptüm" dedi ve kapattı.
"Burası" ledlerde kaplanmış kapımı gösterdim.
"Çok güzel"
"Hadi gir "
"Bir saniye"
"Alo"
"Semih efendim"
"Acil bizim eve gel acil"
"Ne oldu?"
"Acil gel dedim çok önemli"Eve girdi ve koltuğa oturup sesi açtı.
"Teyzem kaza geçirmiş beni bırakıcak kimse yok acil"
"Tamam bekle"dedi ve kapattı.
" Ben gidiyorum gelicem tamam mı?"
"Tamam hadi gir sen bekleme" Yanağıma bir öpücük kondurdu ve koşarak gitti.Bende camın kenerında çıkıntıya bir örtü serip oturdum anıları düşündüm.Babamın ve kardeşimin yaşıdığı,annenemi sevdiğim zamanlar ne güzeldi.Albümü elime aldım ve bakındım 12 yaş doğum günüme baktım son mutlu olduğum doğum günüm 12 yaşında oldu ve sonra hiç doğum günüm olmamıştı.Ağlarken telefondan şarkı açtım.
"Eskimiş senelere yan derinlere dal"diyordu şarkı.Masadaki vazoyu yere attım camlar yere dağıldı.Kolileri devirmeye başladım panik atak geçiriyordum.
"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"çığlık atım ve bir daha.
"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaa" ve bir daha.
"Aaaaaaaaaaaaaaaa"nefeslerimi hızlı alarak sakinleşmeye çalıştım koltuğa oturdum ellerimle koltuğu sıkıyordum ve bir yandan göz yaşlarım sellere döndü ve bir daha çığlık attım.
"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"yine nefesim hızlandı ve yine çığlık.
"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"yeter atma çığlık yeter ama yine attım.
"Yeterrrrrrrrrrr yeterrr aaaaaaaaaa"bağırma Ömür bağırma.Masadaki her şeyi fırlatım.
"Aaaaaaaaaaaaa"hıçkıra hıçkıra ağlamak beni rahatlatmıştı.Onur arıyordu meşgule atıp telefonu fırlatım.Perdeye yöneldim perdeyim tuttum tam çekip koparıcakken zil çaldı açmadım Onur olmalıydı ve yine bağırdım .
"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"Bağırırken kendimi yönetimiyordum panik atak geçirdiğim için olmalıydı.Onur'un teleşlı bağırmasını duydum.
"Ömür iyi misin Ömür cevap ver"ve tam bu anda yine konturolsuz bir çığlık attım.
"Nedennnnnn bennn nedennn yeterrr "perdeyi düşürdüm o sinirle birde kolilerden birine tekmeyi koydum.Kolinin içinde cam bardaklar varmış ayağıma cam batmasıyla bir daha acı içinde bağırdım.
"Aaaaaaaaaaaaa"
"Ömür orda olduğunu biliyorum cevap ver"
"Git Onur gitt"
"Sen iyi değilsin seni böyle bırakamam"
"Evet değilim bu yüzden gitt Onur beni dinle ve gitt"
"Ama sen ne olucaksın"
"Bilmiyorum gitt sadece git"Bunda sonra ses buymadım odamama yöneldim ve yatağımda ağlarken gözlerim kapandı.
5 saat sonra
Gözlerim şişmiş bir şekilde yanımdaki suyu içtim.Salonda yerde duran telefonumu elime aldım.Onur'un 187 kere aramış olması beni şaşırttı doğru beni bukadar sadece o aramıştı.Demek gitmişti.Çöpüme yöneldim kapıyı açtım merdivenlerde uyan Onur'du beni burda beklemiş miydi kapı sesiyle uyandı.
"Ömür bu halin ne"eve geri girdim ama Onur'da benle girdi.
"Ömür sana inanmamakla en doğrusunu yapmışım"diyerek bana sarıldı ve omzuda ağlamaya başladım.Vücudumu kendine doğru çekti ve dudakları dudaklarım buldu.
