13.BÖLÜM:ADLİYE

5 2 0
                                    

Bir iç çekerek geri atıldım ve Onur'a dönerek.

"Bugün burda kalsana misafir odam var"

"Olur sen iste yeter"  

"Tamam ama kıyafet yok"

"Onu hallederiz Osman abiye söyleriz getirir"

"Mantıklı aç olmalısın ne söyliyim"

"Ben dışardan yemek yemiyorum "

"Dışarda ne yiyorsun?"

"Yemek ama nasıl bir yer olduğunu görüyorum"

"Anladım o zaman ne yapıyım?"

"Makarna yapabilir misin?"

"Tabiki yaparım soslu yer misin?"

"Her türlü yerim"

"Obur"dedim gülerek o da ardımdan güldü.

"O zaman ben mutfağa kaçar"

"Biz demek istedin yardım edicem tabi"

"Biz mutfağa kaçar,oldu mu?"

"Oldu"Ellinde tutup mutfağa doğru ilerledim hala her taraf koliydi.

"Burayı bir toplamak lazım"Aynen öğle Onur efendi.

"Aynen çok dağınık"

"Yeni mi taşındın?"

"Evet ilk taşındığımda biraz toparlamıştım ama sabah zaten olanları biliyorsun"

"Aksilik ya"

"Neyse ben bizim evdekileri çağırıp halletirim"

"Sizin evdekiler derken?"

"Temizlikçiler"Gözlerim şaşkın bir şekilde büyüdü.

"Siz zengisiniz herhalde"

"Öğlede sayılmaz annemin ve babamın maaşı yüksek ev büyük olunca öğle temizlikçilerde oluyor "

"Sizi evi gelip görmek lazım"diyerek güldüm Onur'unda dudakları yana kıvrıldı.

"Gel gör annemlede tanışırsın"

"Bakarız"diyerek buğdayların olduğu dolabı açtım.Makarnayı aldım ve diğer dolaptanda tencereye uzandım.

"Bende yardım edicem"adlı operasyonu gerçekleştiriyordu Onur  Bey.

"Tamam bana dolaptan sosu çıkar o zaman"dolaba yöneldi açtı ve içine boş boş bakındı.

"Hangisi?"Kocaman bir kahkaha ile Onur'a döndüm.

"Yumurtalıkların orda "

"Buldum"

"Aferin sana dostum"dana uzatattı.

"Bu yeniyor mu?"diyerek  karanfilli gösterdi.

"Yok yenmiyor yeniyor tabi"

"Hımm"Tencerenin içine suyu doldurup ocağın altını açtım ve Onur'un yanına masaya oturdum.

"Oldu mu şimdi makarna" 

"Oldu suyun kaynamasını bekliyoruz"

"Kaç dakkika sürer açımdaa"

"10-15 dakika " 

"Tuvalet nerde?"

"Yan tarafta"ayağa kalktı ve tuvalete  yöneldi.Bende telefonumu elime alıp kardeşim Özlem'i aradım.

"Alo Abla"

"Özlem"

"Abla kaç aydır nerdesin her yere baktım annem dışarı çıkmamı yasakladı polisede söyliyemedim"

"Neden annen dışarı çıkmanı yasakladı ablam?"

"Seni bulmamı istemedi"

"Ablam biz ormanın ortasında bir cafede mahsur kaldık ama şimdi eve geldim telaşlanma tamam  mı"

"Tamam ara beni sonra"

"Tamam ablam annen birşey yaparsa ara "

"Tamam abla görürüşüz"

"Görüşürüz ablam"diyerek kapattım saat 9 olmuştu.Su kaynamıştı hemen kalktım .Onur herhalde tuvaletin içine düşmüştü neyse tuzu  ve yağı  döktüm.Karıştırmaya başladım aslıda nerdeyse herşey elimden gelirdi makarnayıda cumburlop içine attım.Onur'da o sırada tuvaletten çıktı.

"Tuvalete mi düştün"dedim gülerek.

"Evet sonra çıktım, kolerde tuvalet kağıdı arıyordum"

"Koymamış mıyım?"

"Evet koymamışsın"diyerek güldü.O sırada bende sosu döküyordum.

"Onur senin kardeşin kaç yaşında?"

"Murat  mı?"

"Evet"

"10 yaşında"

"Anladım kıyafetleri Osman abiye söylicektin"

"Hee doğru"Telefonunu eline aldı.

"Alo Osman abi"

"Efendim"

"Bana bir günlük kıyafet getirir misin bıraktığın yere "

"Tamam getiriyorum "

"Bay"diyerek kapattı.

"Makarda hazırr"diyerek tabağa koydum.

"Ohh çok acıktım"

"O zaman ye"diyek çatalımı makarnaya götürdüm.

"Mis mis"

"Afiyet olsun"

"Beraber olsun"Ben hiç aşık olmadım ama taki Onur ile o cafede tanışana kadar.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 09 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

TUTSAK CAFEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin