Memories Never Die - Aota-

1. Bölüm

Yine lanet olasıca alarm sesi ile uyanmıştım. Bugün yeni okulumda ilk günüm olacaktı ve hiç heyecanlı değildim.
Diğer okullarımdan hiç farkı olmayacak, yine ve yine dışlanacaktım. Her zamanki gibi hayata lanet edip yataktan kalkıp banyoya doğru ilerledim.

Duş alıp yeni okul formamı üzerime geçirdim. Saçlarımı kurutmak istememiştim, bu yüzden havluyla ıslaklığını alıp odamdan çıktım.

Koltuğun üstünde duran okul çantamı ve telefonumu alıp evden çıktım. Ailem beni evden kovduğu için bir ev kiralamıştım ve yalnız yaşıyordum. Bir süre sonra yalnızlığa alışmıştım ve kimseyle yakınlık kurmak istemiyordum. Yalnızlıktan memnundum.

Okul evime çok uzak olmadığı için yürümeyi tercih etmiştim. Yaklaşık 20 dakika sonra okula vardığım da insanların garip bakışları altında kalmak zorunda kaldım. Rahatsızca bir nefes alıp adımlarımı hızlandırdım.

Sınıfımı bilmiyordum. Bu yüzden okula girdğimde önce öğretmenler odasına gittim. Tam kapıyı tıklatacakken öğretmenlerin sinirle bir şeyler konuştuklarını duydum ve dinlemeye karar verdim.

Bir kadın sesi "bunların yaptıkları yetti artık. İyice abartmaya başladılar. Bu gelen kaçıncı şikayet saymayı bıraktım artık!" kadın fazlasıyla sinirli gibiydi. Daha ince bir kadın sesi "haklısınız bayan Michiru. Ama herkes Furuya kardeşlerden korkuyor ve çok güçlüler onlara ceza vermek imkansız" kadının sesi son cümlesinde
İyice incelmiş, fısıltı halini almıştı. Bayan Michiru "bunu bende biliyorum, bu yüzden sinirliyim zaten" bir süre içeride sessizlik oldu.

Bayan Michiru " neyse, bu konuyu kapatalım
Birisi duyarsa hepimiz kovuluruz" dediğinde içerisi tekrar sessizleşti. Konuşmalarının bitmesi ile Furuya Kardeşler denen kişilerin kim olduğunu düşünmeye başladım. Zorba olduklarını direkt anlamıştım.

Daha fazla beklemeden kapıyı tıklatıp içeri girdim. Tüm öğretmenlerin gözleri bana döndüğünde panikledim. Kalabalık ortamlarda konuşmayı hiç beceremiyordum. Bir süre kekeledikten sonra sonunda "şe- şey... Ben yeni gelen öğrenciyim ve sınıfımı bilmiyorum. Acaba...." dedim ve daha fazla konuşamadan bayan Michiru olduğunu öğrendiğim kadın yapmacık bir gülümseme ile "tabii, biraz bekle " dediğinde kadındaki samimiyetsizliği ve küçümsemehyi hemen algıladım.
Bilgisayarın başına geçti ve bir şeyler yazmaya başladı.

"Kaçıncı sınıfın?"
"11. sınıf"
"hmm... Adın ne?"
"Auto Takuma"

Soy adımı söylerken içimin acısını engelleyememiştim. Benden nefret eden insanların soy adını taşıyordum. Aslında benden nefret ediyorlardı ama reşit olmadığım için de azda olsa benimle ilgileniyorlardı. Reşit olduğumda iletişimi tamamen keseceklerini biliyordum.

Kadın bir süre bilgisayara bir şeyler yazdıktan sonra bana dönüp "11/D sınıfındasın, rehber öğretmeniniz benim. Bir sıkıntın olursa bana söyleyebilirsin" hiç bir şey söylemeden kafamı salladığım sırada ince ve çekingen sesli kadın "Furuya'lar ile aynı sınıf" bunu öyle kısık bir sesle söylemiştiki zar zor duyabilmiştim. Demek Furuya'lar ile aynı sınıftaydım.

Daha fazla oyalanmadan öğretmenler odasından çıkıp sınıfımı bulmak için koridorda dolaşmaya başladım. Bu okulu biraz olsun merak etmeye başlamıştım.

                                                
🌸🌸

Herkese selamm

Bu benim ilk VK ficim. Uzun zamandır yazmayı düşünüyordum ama nasıl bir şey yazacağımı bulamıyordum. Sevdiğim bir yazarın auta fic yazdığını görünce kendi bulduğum konuyla yazmaya karar verdim umarım sorun olmaz.

Lütfen okuyup oy verin asklarım sizi seviyorum 💖