DOĞUM GÜNÜ

82 30 76
                                    

Bölüm şarkısını açmayı,
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!
İyi Okumalar...

Güneş - Suçlarımdan Biri

...
Boğuluyordum. Sanki derin bir okyanusta yok olduğumu hissediyordum. Her tarafı bağlanmış, kıpırdamadan öylece suya bırakılmış gibiydim. Çırpınmıyordum çünkü çırpınırsam daha da dibe batardım.

Boğuluyordum. Sanki bir el boğazıma yapışmış beni öldürmek istiyordu. Nefesim kesilsin, yine çırpınamayayım diye uğraşıyordu. Çırpınmadım çünkü çırpınırsam daha da dibe batardım.

Boğuluyordum. Bir çift mavi göze bakarken bile boğuluyordum. Ama bu mavi gözler okyanustan daha derin daha sinsiydi. Kötüydü.
Mavi gözler okyanusa benzemiyordu. O an benzesin istedim. Benzemedi. Kötüleşti ve kayboldu.

Gözlerimi Ayaz'dan çekip merdivenlere yönelttim. Duyduğum sesten emin olmaya çalıştım. Bir kere daha gelmemesi için dua ederken annem acıyla bir kere daha bağırdı.

Fakat bu sefer ağzından bir isim feryat etti.

Lidya.

Ayaz durdu. Ben merdivenlere koştum.

Ayaz durdu. Ben merdivenlerden indim.

Ayaz durdu. Ben koşarak mutfağa girdim.

Hayat durdu. Ben ablamı kanlar içinde gördüm.

Küçükken korksam bile şimdi bütün soğuk kanlılığımla ablamın yanına çöktüm. Ellerini tuttum.

Ne olmuştu? Kim yapmıştı? Kaza mıydı?

Gerisi annem ve ablam için silikti. Babam ambulansı aramış olacak ki dışardan siren sesi gelmeye başladı. Siren sesi yaklaşırken kimseyi görmüyordum.

Görmek istemiyordum.

Bir kaç dakika sonra ambulans geldiğinde hızla ablamı sedyeyle dışarı çıkardılar.

Atakan Demir ve Fatih Özsoy ambulansta, Canan Teyze ve Tarık Amca ise arabayla onları takip ediyorlardı. Annem baygın bir şekilde yatağında yatıyordu. Ben ise hâlâ mutfaktaydım.

Seda Abla beni kaldırdı ve odama götürdü.

Beni almadılar. Uyanınca en çok bana ihtiyacı olacağını bildikleri halde beni almadılar.

Yatakta durdum. Kendimi yatağa teslim ettim. Uyumak için güzel bir haber beklemeliydim yoksa uyuyamazdım.

Güzel bir haber gelmemişti ama ben çoktan uyuyakalmıştım.

...

Gözümü açtım. Boş gözlerle tavana baktım. Okula gitmeyecektim. Gözlerimi kapattım.

Gözümü açtım. Boş gözlerle tavana baktım. Saat 14.48 ve gözlerimi kapattım.

Gözümü açtım. Boş gözlerle tavana baktım. Kalktım ve ev telefonundan babamı aradım.

KİMSE SENİ ANLAYAMAZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin