Boy - ArCen

Annemi Özledim

Arif, Ömer'le birlikte yere oturmuş ve çocuğu uzun süre eğlendiren bir etkinlikten bahsediyordu. Kurt adam şehre son kez yakacak odun satmak için gittiğinde çocuğa oyuncak ve oyun almaktan kendini alamamıştı

Ömer'in en çok ilgisini çeken şey kırmızı oyuncak arabaydı. Onu ilk gördüğünde sanki adam kamyonuyla oyuncak arasındaki benzerliği fark etmemiş gibi Arif'e gösterdi.

Böylece oturma odasının zeminine oturup oyuncak arabalarla oynadılar. Çocuk emekleyerek yeni sevdiği oyuncağıyla odanın her köşesini keşfediyor, ağzıyla ses çıkarıyor ve diğer oyuncaklara ses veriyordu.

Arif, Ömer'in arabalarına nasıl hayat verdiğine ve onları birbirleriyle konuşturduğuna dikkat ederek hayal gücüne hayran kaldığını fark etti. Çocukken kurt adamın, lastiği eksik olan bir kamyon ve ayısı dışında oynayacak pek fazla oyuncağı yoktu. Yeni oyuncaklar almak ve onları eve getirmek sadece çocuğu değil aynı zamanda Arif'in içindeki çocuğu da tatmin etmişti.

Bir hapşırık düşüncelerini böldü. Ömer'e baktığında onun burnunu çektiğini gördü.

Önceki gece yağmur yağmıştı, soğuk günler yaklaştıkça sıcaklıktaki değişimi hissedebiliyorlardı.

"Çorapların nerede?" Arif kolunu uzatıp Ömer'i ayak bileğinden tutarak kendine yaklaştırarak sordu. Ayaklarına dokundü ve üşüdüklerini hissetti.

Çocuk sürüklenirken güldü ve yaramaz bir gülümsemeyle "Bilmiyorum" diye cevap verdi.

Adam şüpheyle ona baktı.

Ömer çorap giymekten nefret ederdi; her zaman ayağında ya çorapla ya da çorapsız olarak uyanırdı. Cenan, onları bilerek çıkardığını, çok geçmeden onları battaniyenin ortasında kaybolmuş halde bulduklarını söylemişti.

"Anlaştık Ömer. Ya evin içinde çorap giyersin ya da ayakkabı giyersin, çıplak ayakla dolaşamazsınız."

Çocuk 14 günden fazla bir süredir onlarla yaşıyordu ve neyse ki bir kez bile hastalanmadı ama bu da doğru bakımı gerektiriyor.

Çocuk, yerde bu kadar kolay kaymasına neden olan rahatsız edici şeyleri giymeye zorlanmaktan nefret ederek görsel olarak belirtti. Arif ve Cenan bunun farkında değil miydi?

Dürüstçe, "Ama çoraplarımın nerede olduğunu bilmiyorum" diye açıkladı. Bu zaman zaman oluyordu, bir noktada çoraplar ayağından kayboluyordu.

Arif iç çekti ve "Tamam, o zaman gidip yeni çorap alalım" cevabını verdi.

Çocuğa yeni bir çift çorap giydirmeyi başardıktan sonra Ömer, yeniden resim yapmak istediğini söyledi. Kağıtlar tükenmek üzereydi, Arif'in yakın zamanda yenilerini alması gerekiyordu. Ömer, Arif'in kendisiyle çizim yapmasını istediğini ve kurt adamın hayır demesini istemiyordu.

Kurt adam hiçbir zaman sanatın en büyük hayranı olmamıştı; çizimleri 5 yaşındaki bir çocuğun çizimleriyle aynı seviyeydeydi. Çim ve çiçekler gibi kolay bir şey yapmaya karar verdi.

"Ne çiziyorsun?" diye sordu, çocuğun çizdiği esrarengiz figüre bakıp anlamaya çalıştı.

"Sürpriz" Ömer gözlerini kağıttan ayırmadan basitçe yanıt verdi.

Arif omuz silkti ve çiçeklerini boyamak için yeni bir renk seçti.

Birkaç dakika sonra ikisi de hazır olduklarını duyurdu.

"Tamam, güzel bir çiçek bahçesi çizdim." Arif çizimini gösterdi, yaptığı işten gözle görülür bir gurur duyarak "Hey, neden gülüyorsun?"