Ünlü Olamam

9

Media: Rümeysa Ay

İyi okumlar Ziyagillerrr

---

Korkuyla kapıya doğru ilerledim. Kapıda oldukça genç, kapalı bir kız duruyordu. 

Annem olmadığına sevindim! 

"Merhaba." dedim, tedirginlikle. "Size nasıl yardımcı olabilirim?"

Genç kız, başını hafifçe eğerek gülümsedi. "Merhaba, ben Rümeysa. Müsaitsen konuşabilir miyiz İnfaz?" dedi yumuşak bir sesle. 

Bir an durakladım. Ne söyleyeceğini merak ederek "Tabii, içeri gelmek ister misin?" diye sordum, kapıyı biraz daha açarak.

Rümeysa başını salladı ve içeriye adım attı. Beliz meraklı gözlerle bizi izliyordu. "Rümeysa, bu benim ev arkadaşım Beliz." dedim. "Beliz, bu Rümeysa."

Rümeysa, Beliz'e kısaca selam verdikten sonra salona geçtik. Koltuğa oturduktan sonra Rümeysa bana döndü "Hayriye'nin kızıyım ben. Annem seninle tanışmam için çok baskı yaptı." dedi. Annemin bahsettiği uzaktan akraba olan kişi buydu galiba. 

"Annem söyledi bir keresinde." dedim gülümseyerek.

Beliz yanımda sessizce otururken Rümeysa devam etti: "Gerçekten kusura bakma, çat kapı geldim ama annem fazla baskı yaptı."

Onu gördüğümde zaten tanıyor gibi hissettim...

"Sorun yok, anneler hep baskıcı." dedim. 

Beliz sessizce, Rümeysa'nın konuşmasından kaçınarak yerinden kalktı ve odasına doğru ilerledi. "Çay ister misin?" diye sorarak ayağa kalktım. "Zahmet vermek istemem." dedi kibar bir biçimde. "Yok ya ne zahmeti? Zaten az sonra kavga gören mahalle karıları gibi herkes toplanır." 

"Erkek de gelecek mi?" 

Rümeysa'nın sorusu üzerine anlamsızca gözlerine bakındım. "Gelebilir." dedim. "O zaman başörtümü açmayayım." dedi. 

"Tamam." dedim ve mutfağa yöneldim. Çaydanlığı ocağa koyarken zihnimde bir sürü düşünce dolaşıyordu. "Çay için zahmet etmeyin, gerçekten." dedi arkamdan.

"Yok, hiç zahmet değil." diye cevapladım, ona güven verici bir gülümseme gönderdim. "Hem biraz sohbet etmek iyi gelir. Tanışmış oluruz."

Mutfaktan dönerken Kayra'nın salona geldiğini gördüm. Kayra salonda oturan yabancıyı görünce afalladı ama hiç bozuntuya vermedi ve Rümeysa'nın önüne geçti, elini uzattı: "Merhaba, ben Kayra."

Rümeysa uzattığı eli sıkarak gülümsedi. "Merhaba, ben de Rümeysa." dedi.

Kayra elini çekip koltuğa oturdu. "İnfaz, her şey yolunda mı?" diye sordu endişeli bir bakışla.

"Yolunda, Kayra." dedim. "Annem ve annesi arkadaş."

Tam o sırada Beliz de odasından çıktı, merakla bize doğru baktı. "Ne konuşuyorsunuz bakalım?" dedi gülerek. Kayra Beliz'e bakarak göz devirdi.

"Rümeysa'yla tanışıyorduk." dedim. "Bu arada Rümeysa, senin çayın nasıl olsun?"

Rümeysa biraz duraksadı, sonra hafifçe gülümsedi. "Açık olursa sevinirim." dedi. 

"Tamamdır." dedim ve mutfağa geri döndüm. Çayları hazırlarken düşüncelerim yine dağıldı. Onca derdim vardı ama akım nedensizce Emir'e gidiyordu. Bana olan gülümsemesine kayıyordu aklım. 

Çayları tepsiye yerleştirip salona döndüğümde, herkesin biraz daha rahatladığını fark ettim. Çayları dağıttım ve ben de onlara katıldım. Bir süre sessizlik oldu sonra Rümeysa tekrar söze girdi.