Dabi Touya One Shots

0.21 ♚ Monster

Şarkı: Skillet - Monster

"Stay away from me the beast is ugly
I feel the rage, and I just can't hold it."

"I feel it deep within. It's just beneath the skin. I must confess that I feel like a monster."

"There's no escape for me, it wants my soul, it wants my heart. No one can hear me scream. Maybe it's just a dream. Maybe it's inside of me."

Dabi bunaldığını hissediyordu, gerçi uzun süre kapalı alanda beş çılgınla yaşadığından bu katlanılmaz his şaşırtıcı değildi, başkalarıyla iyi anlaşma geçmişi yoktu. Gerçi ne demişler deli deliyi çeker, belki de akıl hastalarıyla daha çok şansı vardı, normal insanlarla anlaşamamasına şaşırmamalıydı, hiçbir zaman sosyal biri olmamıştı. Sanırım zıt kutuplar birbirini çekerden bu kadar. Dabi hep kapalı alanlarda yaşamıştı, o yüzden bu durum ona yabancı gelmemeliydi. Tek fark Todoroki evinin buranın beş katı büyüklüğünde olmasıydı, ev bakımlı ve gösterişliydi, en iyi ikinci kahramandan bekleneceği gibi ama Todoroki evinin dış güzelliği içine yansımıyordu, dışarıdan çok güzel ama içi buz tutmuş, karanlık esir almıştı, ve bu derin karanlık içine çekip herkesi yutuyor, delirtene kadar gitmesine izin vermiyordu.

İyi yanlarından bakılırsa ser sefil halde odayı altı kişi paylaşmıyorlardı, bu da bir gelişmeydi, ayrıca burası nasılsa öyleydi, yüksek duvarlar, geniş odalar, pencereler, tablolar, antikalar yoktu. Oda kırık döküktü, pencere şu anlık onları soğuk havadan uzak tutsa da sağlam durmuyordu, ışık yoktu. Gerçi Todoroki evinde ışık olması ne işe yaramıştı ki? Işığın onları hayatta tutmak için ne kadar parlak olması gerekiyordu? Ateş de ısı kaynağıydı ama hayatında bir faydasını görmemişti. Belki de karanlık her zaman daha iyiydi, durumlarına sevinmesi gerekiyordu.

Oda eskimiş bir kanepe, iki sandalyeden ibaretti. Herkes sessizdi, Shigaraki boynu eğik bir şekilde sandalye de oturuyordu, sandalye sağlam durmuyordu, sanki her an bir bacağı kırılacakmış gibiydi. Shigaraki'nin pozisyonu rahatsız ediciydi ve yirmi dakikadır hareket etmediği düşünülünce ayağa kalkmayı denediğinde sorun yaşayacaktı. Toga ilk başta etraftan yakınsa da en sonunda oflayarak tozlu kanepeye oturmuştu, Twice da yanındaydı. Dabi oturmayı tercih etmemiş, dik biçimde duruyor ve etrafı inceliyordu, incelenecek pek bir şey olmasa dahi. Compress de onunla benzer bir fikirde olmalı ki tozlu sandalye ve koltuğa oturmaktansa ayakta durmayı tercih ediyordu. Spinner ise zamanla azmini kaybetmiş ve sandalyeye oturmuştu. Dabi yukarı baktığında lambanın olduğunu fark etti, o zaman neden karanlıkta oturuyorlardı? Ampul vardı, o zaman ya ampul bozuktu ve değişmesi gerekiyordu ya da elektrikleri yoktu, sorun ikisi de olabilirdi. Her türlü yakında değişecek gibi durmuyordu. Yine de şansını denedi ve oda da açma tuşu buldu, odada ki sınırlı mobilyaları düşününce zor olmamıştı. Ardından Dabi'nin kahkahası sonunda sessizliği bozan şey oldu.

"Ne komik?"

Shigaraki sinir olmuş bir şekilde duruyordu. Yanında ki Compress ise sadece onaylamazcasına bakış atıp ofladı. Kurogiri olmadığından aralarında düzeni sağlamak bir nevi ona kalmıştı, hiç kimse görevi ona vermese de en uygun kişinin o olduğunu herkes biliyordu. Ama zamanla Shigaraki ve Dabi'nin atışmaları o kadar normal olmuştu ki kimse alev ya da belirgin saldırganlık görmedikçe karışmıyordu.

"Altı deli karanlık bir odada oturuyoruz ve sen bana kimsenin ışığı yakmayı denemeyi akıl edemediğini söylüyorsun."

Shigaraki soğuk bir şekilde cevap verdi.

"Hayatımda ışığa ihtiyacım yok."

Dabi bir kahkaha daha kopardı ve gülmekten gözyaşları akıyormuş gibi davrandı.