ဒီစကားကြားလိုက်ရတော့ အမျိုးသမီးကြီးရဲ့မျက်နှာမှာ တုန်ယင်နေတဲ့အပြုံးတစ်ခုပွင့်အာလာသည်။ ' လေ့ကျင်သင်ကြားထားတယ်'ဆိုတဲ့သူတွေစီစဥ်ပေးဖို့က သေချာပေါက်သူမကသူ့ကိုကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ခစားရမှာဖြစ်သည်။ ဒီလိုတရင်းတနှီးကစားတာမျိုးသည် စိတ်ရှည်သည်းခံမှုအမြောက်အများလိုအပ်သည်။
သူမသည်ချက်ချင်းပင်ပိုမိုယဉ်ကျေးပျူငှာလာပြီး ပြောသည်။
" အိုး သခင်လေးရယ် ကျွန်မနှယ်မေ့တတ်လိုက်ရန်ကော သခင်လေးအထဲဝင်လာတုန်းက မမေးခဲ့မိဘူး သခင်လေးကိုဘယ်လိုခေါ်ဝေါ်ရမလဲ?"
" စူး"
အမျိုးသမီးကြီးသည်ပြုံးရွှင်ပြီး ပြောသည်။
" သခင်လေးစူး ဒါဆိုကျွန်မအောက်ဆင်းသွားပြီး မိန်းကလေးတွေကိုအပေါ်တတ်လာဖို့ပြောလိုက်အုံးမယ် သခင်လေးအကြိုက်နဲ့ကိုက်တဲ့သူကိုရွေးချယ်နိုင်ပါတယ်"
မထွက်သွားခင်တွင် သူမမတတ်နိုင်ပဲအနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒီခါးနဲ့ဒီခြေထောက်တွေနဲ့ဆို အနည်းဆုံးတစ်ယောက်နှစ်ယောက်တော့လိုနိုင်လောက်သည်။
ပြည့်တန်ဆာခေါင်းအမျိုးသမီးကြီးတံခါးပိတ်သွားပေးပြီးနောက် အခန်းဘေးပတ်လည်ကအသံတွေသည် အားနည်းတိုးဖျော့သွားခြင်းမရှိပေ။ စူးမီသည်ချင်ယန့်ရင်ဘတ်မှာမှီထားပြီး ခေါင်းလေးမော့၍ခေါ်လိုက်သည်။
" သခင်လေး....ဒါကဘယ်လိုလေ့ကျင်သင်ကြားထားတာမျိုးလဲဟင်?"
စူးမီနှုတ်ဖျားကထွက်လာသည့် 'သခင်လေး'ဆိုတဲ့စကားလုံးသည် နူးညံ့ပျော့ပျောင်းပြီး ချင်ယန့်အကြည့်တွေကိုနက်မှောင်သွားစေသည်။ သူရဲ့ပွေ့ဖက်ထားမှုကိုတင်းကျပ်လိုက်ပြီး ပြောသည်။
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး မင်းကထိုင်ပြီးတော့ပဲကြည့်နေ"
" ဒါဆို ကျွန်မအခန်းထဲလှည့်ပတ်ကြည့်လို့ရမလားဟင်?"
ဒါကတကယ်တော့စူးမီအပြောချင်ဆုံးစကားပင်။ သူမမှာဒီနေရာကိုလာတဲ့လမ်းလျှောက်လုံး ချင်ယန့်ရင်ဘတ်မှာဖိကပ်ခံခဲ့ရပြီး တကယ်မွန်းကျပ်ပေသည်။ ထို့ပြင် ထိုထူးဆန်းတဲ့အသံတွေကြားနေရတော့ သူမမှာအကြောင်းပြချက်ရယ်မရှိ အနည်းငယ်ပူနွေးလာသလိုခံစားရသည်။
YOU ARE READING
ကျွန်မယောက်ျားကပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်
Historical Fictionနှစ်ခါလက်ထပ်ပွဲပျက်ခဲ့ပြီးနောက် စူးမီဟာမက်မွန်ပန်းပွင့်ပုပ်နှစ်ပွင့်နဲ့ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ တစ်ယောက်ကသူမအပေါ်လိုချင်မျက်စိကျနေတဲ့ခဲအိုဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်ကရက်စက်ပြီးအကြင်နာကင်းမဲ့တဲ့မိန်းမစိုးတစ်ယောက်။ သေသေချာချာစဉ်းစားဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် အနောက်ကတစ်ယောက...
