ကျောင်းကျိုးကပြန်ရောက်လာပြီးနောက်တွင် ဆောင်းနှောင်းပိုင်းရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာ ရာသီဥတုသည်တဖြေးဖြေးနဲ့နွေးထွေးလာပြီး သတိမပြုမိပဲခြံဝန်းထဲကသစ်ကိုင်းတွေသည် အဖူးအငုံလေးတွေထွက်ပြူဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်လုနီးပါးဖြစ်နေသည်။
စူးမီသည်နေရောင်ကောင်းကောင်းရတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဆိုင်တာဝန်ခံလီပို့ပေးလိုက်တဲ့ စာအုပ်အဟောင်းတွေကိုနေပူပြနေစဉ်တွင် ချွမ်းမိန်သည်စင်္ကြံလမ်းအောက်က ရေတွင်းတွင်စူးမီရဲ့ဆောင်းရာသီအဝတ်အစားတွေကို လျှော်ဖွတ်ကာအခြောက်လှန်းနေသည်။
စူးမီရဲ့အနွေးအင်္ကျီကိုလှန်းရင်း ချွမ်းမိန်သည်စူးမီကိုလှည့်ကြည့်၍ဇဝေဇဝါနဲ့မေးသည်။
" စာအုပ်အဟောင်းတွေကလည်း အဝတ်အစားတွေလိုပဲနေပူလှန်းရတာလား သခင်မလေး"
စူးမီသည်စာအုပ်တစ်အုပ်ကို မြေပြင်ပေါ်မှာဖြန့်ဖွင့်ပြီး ပြန်ဖြေသည်။
" အင်းပေါ့ စာအုပ်တွေကိုနေပူလှန်းတော့မှိုနံ့ကင်းတယ်လေ ပြီးရင်ပရုတ်သားသေတ္တာထဲထည့်ထားလိုက်မယ် ဒါဆိုသေသေချာချာသိမ်းထားလို့ရပြီ"
ပြီးခဲ့တဲ့အခေါက် ချင်ယန့်ခြုံထည်ကိုပိုးကောင်ကိုက်သွားပြီးနောက်တွင် စူးမီသည်ဒီအရာကိုစတင်အာရုံစိုက်ခဲ့သည်။ လေ့လာရှာဖွေပြီးနောက် စာအုပ်တွေကလည်း ပိုးထည်ဖဲထည်တွေလိုပဲ အင်းဆက်ပိုးမွှားတွေဖျက်ဆီးခံရနိုင်တာကို သူမတွေ့ရှိခဲ့သည်။ သူမသည်တစ်ကြိမ်ဆုံးရှုံးမှုကြုံထားပြီးဖြစ်ရာ ဒီရဖို့ခက်ခဲတဲ့စာအုပ်တွေကို နောက်တစ်ခါမပျက်စီးစေချင်တော့ပေ။
" ဪ..."
ချွမ်းမိန် ယောင်ဝါးဝါးပြန်ဖြေပြီး ဆက်ပြီးနေလှန်းလိုက်သည်။
" ဒါနဲ့ သခင်မလေး သခင်ကြီးကနောက်တစ်ခေါက် ရက်အနည်းငယ်လောက်အဝေးထွက်သွားပြန်တာလား?"
" အင်း"
စူးမီပြန်ဖြေပြီး စာအုပ်ရဲ့စာမျက်နှာတွေကိုလှန်နေတဲ့သူမလက်တွေ တခဏရပ်ဆိုင်းသွားသည်။
YOU ARE READING
ကျွန်မယောက်ျားကပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်
Historical Fictionနှစ်ခါလက်ထပ်ပွဲပျက်ခဲ့ပြီးနောက် စူးမီဟာမက်မွန်ပန်းပွင့်ပုပ်နှစ်ပွင့်နဲ့ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ တစ်ယောက်ကသူမအပေါ်လိုချင်မျက်စိကျနေတဲ့ခဲအိုဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်ကရက်စက်ပြီးအကြင်နာကင်းမဲ့တဲ့မိန်းမစိုးတစ်ယောက်။ သေသေချာချာစဉ်းစားဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် အနောက်ကတစ်ယောက...
