ANLAŞMA*alıntı*

15 2 0
                                    


Ailem benim yaşama sebebimdi, bana oksijen veren, her daim arkamı yaslanabileceğim ağacımdı

Ben daha o koca çınar ağacın gölgeliğinden yararlanamadan o ağacı köklerinden kestiler, kopardılar ondan geriye sadece yaprakları kaldı. Onlar da zamana yenik düşüp sararıp çürüyene kadar. Ben hayatla annemin huzur verici kokusunu, babamın güven veren kokusunu kaybettiğimde tanışmıştım.

 Yaşıtlarım oyuncak bebeklerine nasıl bir dünya kurup, oynatacağına karar verirken ben; annemin babamın kokusunu geri getirmeye çalışıyordum. Geri getiremeyeceğimi  anladığımda 8 yaşındaydım ulan ben kokuları gitmesin diye her gün az az koklardım. 

Korktuğum gün geldiğinde kokularını alamamıştım oturup kaç saat ağladığımı bilmiyorum hatırladığım şey gözyaşlarımın bittiği ve artık intikam planları kurmaya başladığım işte o gün miladım oldu artık Asel Işık değil TK oldum.

 Arasın keskin çıkan sesiyle yerimde donmuş kalmıştım. Cidden bulabilir miydi? güvenebilir miydim? o yabancı gözlere bilmiyorum, benim bildiğim tek şey var o da benim ışıklarımı söküp alan o insanlara günlerce belki yıllarca gün yüzü göstermeyip intikamımı alacak olmamdı. " kabul ediyorum" benim derin yaralar almamı sağlayacağından habersiz bir şekilde beni içine çeken derin ama bir o kadarda boş bakan gözlerinin içine bakarak söylemiştim. 

ASELWhere stories live. Discover now