ჩემი პატარა

ბალღი

Jungkook's pov

-ააჰჰ მამიიი!

-რა მოხდა?!

ქვევით ვიყავი როდესაც თეჰიონის ყვირილის ხმა გავიგე და მაშინვე გამოვიქეცი.

-მ..მუჩელი... აა...

ტელეფონი ამოვიღე და სასწრაფოში დავრეკე

.........................................

-რა ხდება ექიმო?! ჩემი პატარები როგორ არიან? რამე დაემართათ? ხო გადარჩებიან?

-დამშვიდდით ყველაფერი რიგზეა ოპერაცია ერთ წუთში დაიწყება ნუ იღელვებთ.
..........................................

*3 დღის შემდეგ*

-მამიი ლოდიშ ჭავაალთ

-დღეს გაგწერო ხო გითხრა ექიმმა

..................................

*ერთი დღის შემდეგ*

-სახლში ვაარ

-მამიი-სახლში დავბრუნდი დამღლელი დღის შემდეგ და როგორცკი დამინახა თეჰიონმა მაშინვე ზედ შემომახტა-აშე გვიან ლატომ მოხვედიი?

-გვიან? საათს არც დავკვირვებულვარ

-ჩხლა შაათია გამიშ

-თუ ჩხლა შაათია მაშინ კაი

-ნუ მაბულინგეებ...

-კარგი კარგი, პატარა სად არის?

-აქ ვარ

-არა შენ არა

- მე ალა? ანუ მე აგალ ვალ ხო შენი პატალა! დამშვი უნდა ჭავიდე

-რას ამბობ შენ სამუდამოდ ჩემი პატარა იქნები-ვუთხალი და ნაზად ვაკოცე

-მაინჩ გაგებუტე

-ხოხ

-ლა ხოოხ ხმაშ აგალ გაგჩემ და მელე იჯახე

-კაიჰკაიჰკაიჰ წამო ზევით ავიდეთ