ჩემი პატარა

გამოჭერა

Author's pov

ჯონქუქმა მშვიდად შეუდო თეჰიონს და...

კაით ხოო ვიცი შემეძლო ასე გამეგრძელებინა და კაი სმათი დამეწერა მაგრამ მე ხომ ნინო ვარ დაძაბულობა ხო უნდა ჩავრთო

ამ დროს დერეფანში ჩამოვლისას კვნესის ხმა მოესმა ჰოსოკს

ხოლო იმის გასარკვევად თუ რა ხდებოდა იქ უნდა შესულიყო
და შევიდა კიდეც...

-ჯონქუქ?

დარჩა პირღია ჩვენი ბატონიი

-მამიი... გ..გაჩე... გვიკულებენნ..ნ...

-მკიდია

გიკვირთ? რაღაც არამგონია

პასუხი რომ ვერ მიიღო გამწარებული გავარდა და თავის კაბინეტში შევარდა

-ნარგიზაა!

-დიდიახ ბატონო

-ჯეონ ჯონქუქი დაიბარე ჩემს კაბინეტში საღამოს ხუთისთვის

-დიდიახ

...............................................

ამაყად მიაბიჯებს ჯონქუქი  კაბინეტისკენ

სირცხვილის გრძნობა?
ეს სრულიად არ აწუხებს

...............................................

-შეიძლება?

-შემოდი!-ჯონქუქი შევიდა კაბინეტში და ფრთხილად მიხურა კარები შემდეგ კი გაღიმებულმა ბატონს შეხედა-რა იყო ეს?

-ჩემი დაუმშვიდებელი გრძნობა

-გრძნობა?

-სიყვარული

-დამცინი?

-როგორ გეკადრებათ

-თანაც როგორ...კაი და თუ იცი მაინც სიყვარული რა არის?

-როგორ არა

-ჩამოაყალიბე მაშინ ასე რომ წარმოაჩენ თავს და მითხარი რა არის ეგ შენი სიყვარული

-ყველაზე დიდი ნიჭი რაც ღმერთმა ადამიანს უბოძა და უბედურია ის კაცი რომელიც ამ ნიჭის განცდის გარეშე წავა ამ ქვეყნიდან

-...

-ბატონო?

-მომწყდი თავიდან!

-ისე თქვენც გირჩევთ თუ ამაზე დაფიქრდებით უკეთესი იქნება

-გაეთრიეთქო!

არანაირი აღელვება, მშვიდად გავიდა ოთახიდან ჯონქუქი და თავის ბუნაგში მიაბიჯებდა დიდი ღიმილით

*******************************
გაგრძელება იქნება💘

ჰეჰეჰეეე რავა ხაართთ აბაამ ახალი პერსონაჟიიი ვინ შეამჩნია ვინვერ შეამჩნიაა ვის მოეწონა ვის არა ვინ გაატარა ვინ არაა🤣🤣🤣